Η χρονιά που μας πέρασε δεν στάθηκε τόσο γενναιόδωρη στις νέες κυκλοφορίες. Θέλω να πω θα μπορούσε να ήταν και καλύτερα αλλά ποιος νοιάζεται για τη μουσική. Ποιος νοιάζεται για ένα άλμπουμ από την αρχή ως το τέλος; Αν όμως είστε από αυτούς τους ανώμαλους παρακάτω θα βρείτε 10 και κάτι μικρά διαμάντια που λοξοδρόμησαν στην αντίληψή μου ύστερα από πολλές μα πάρα πολλές ακροάσεις νέων κυκλοφοριών.
Γράφει ο Κωνσταντίνος Πρωτόπαππας για την Κουλτουρόσουπα
-
Sam Gendel, Sam Wilkes – The Doober
Δύο τύποι που με το σαξόφωνο και το μπάσο δίνουν άλλον αέρα σε κλασικά κομμάτια ή μοτίβα. Παίρνουν ας πούμε το The Circle Game της Joni Mitchell και το στέλνουν σε ένα πιο fusion σύμπαν, ή το Love Theme από το Ben Hur που σμιλεύουν την υπομονή της νότας. Οι δύο Sam έχουν παρέα drum beats και pads ενώ το αποτέλεσμα τους δικαιώνει στο ακέραιο. Spiritual ήχος, ήχος δεσποτικός, πολλές φορές συναρπαστικός άλλες λίγο ανέραστος αλλά δεν έχει καμία σημασία το Doober μπορεί να παίζει όλη μέρα στη λίστα σου.
-
The Felice Brothers – Valley of Abandoned Songs
Americana, alt rock, folk με ψήγματα country, ελπίζω να είμαστε εντάξει με αυτό. Πάντα θέλω να είμαστε εντάξει με οποιοδήποτε αυτό. Οι Νεοϋορκέζοι Felice Brothers είναι μια υπερτίμια μπάντα που γράφει πολύ καλύτερα από τον κάθε κονιόρδο που πουλάει τη μάπα του για να καταγράψει views στο κάθε youtube. Όταν μάλιστα τα εν λόγω τραγούδια είχαν κοπεί από άλλους τους δίσκους μπορείτε να καταλάβετε τι έχουν στην φαρέτρα τους οι λεβέντες.
-
Songs Ohia, Jason Molina – Live:Vanquishers
Κανονικά δεν θα έπρεπε να γράψω λέξη. Να το αφήσω κενό, ξερό. Πως έμεινες σύξυλος στο γυριστό σουτ του Ζιντάν το 2022 στον τελικό του champions league. Τόσο ξερό. Ο Jason Molina δεν καταλαβαίνει από έδρες, οι κυβερνήσεις του δεν πέφτουν. Μόνο που έφυγε νωρίς ο αλητάμπουρας και μας λείπει.
-
Myriam Gendron – Mayday
Η Myriam έχει τη φωνή μου με καθηλώνει χωρίς να κάνει τίποτε ιδιαίτερο και αυτό το κάνει ακόμη πιο μεγάλο. Από τα βάθη της Καναδικής γης, στο τρίτο της άλμπουμ έρχεται με την καλύτερή της φόρμα, με την γήινη φωνή της, με το απλό της λυρικό όπλο να είναι το διαβατήριο για την επιτυχία. Η Myriam κάνει αυτό που θέλει να κάνει ένας folk μουσικός, να σου πει μια ιστορία και να σου δημιουργήσει την επιθυμία πως αυτό σε αφορά. Το λιγότερο εξαιρετική.
-
Jerron Paxton – Things Done Changed
Όταν άκουσα τον αγαπητό Jerron πίστεψα πως άκουγα κάτι από τη δεκαετία του 60 κάποιου ξεχασμένου μπλουζίστα. Κι όμως τούτο δω το ξεκούδουνο άλμπουμ είναι νέας εσοδείας και μυρίζει μπέρμπον, καπνό, καλαμπόκι και κοτόπουλο μπάρμπεκιου. Αυθεντικές blues συνθέσεις με τον παραδοσιακό τρόπο τόσο καλά εκτελεσμένες που το αποτέλεσμα σε κάνει να απορείς σχετικά με το εγχείρημα. Οι παγίδες είναι πολλές όταν παίζεις κάτι αναχρονιστικά αλλά αυτό το παιδί έχει τα κότσια και την καρδιά να το κάνει, και το κάνει πολύ καλά!
-
AJ Woods – Hawk is Listein’
Ουάου, τι ευχάριστη έκπληξη από το Νέο Μεξικό. Αν σας αρέσει ο Neil Young, η americana και η country, οι fuzz κιθάρες(!), τότε οι μουσικές εκπλήξεις που κρύβει μέσα του το Hawk is Listenin’ είναι ένα άλμπουμ για να το πάρετε αγκαλιά. Η ζεστή φωνή του AJ κρύβει μια γλυκιά νοσταλγία που μαζί με τους ποιητικούς του στίχους δημιουργούν το τέλειο μαγικό ζωμό της επιτυχίας. Μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας, μακριά από οποιαδήποτε βιομηχανία η δύναμη της μουσικής είναι εδώ και είναι πλέον στο χέρι μας να αποδεχτούμε το κάλεσμα.
-
Josienne Clarke – Parenthesis I
Εδώ έχω το γκανιάν μου. Το μαύρο άλογο, τον Αστραχάν, με την λαμπερή χαίτη και το καλλίγραμμο σώμα. Τους γερά διαγραμμένους μύες και τα κατάλευκά του δόντια. Θα κερδίσει με ή χωρίς αναβάτη γι’ αυτό καλό είναι να ποντάρεις πάνω του αν θες να πας ταμείο. Ο καιρός είναι καλός, έκανα την παρένθεσή μου και είμαι πίσω. Η γραμμή της εκκίνησης δεν με φοβίζει, είναι άλλη μια μέρα στη δουλειά.
-
Oded Tzur – My Prophet
Η ανάσα του είναι ανάσα θεριού και νεράιδας μαζί. Μπορεί να πουλήσει το τομάρι σου για ένα πιάτο φαΐ και την ίδια στιγμή να γίνει ο καλύτερός σου φίλος στις πιο μαύρες σου στιγμές. Η ανάσα του είναι το νερό της ζωής. Οι στάλες που γίνονται ρυάκι και μετά ποτάμι και μετά θάλασσα και μετά ωκεανός και μετά υδρατμός και μετά σύννεφο και τούμπαλιν. Η ανάσα του είναι το θέρος, το χρυσόμαλλο δέρας, η Πνύκα στις 12 Φλεβάρη, η Αίτνα, το πριγκιπάτο του Μονακό και άλλες πολλές τέτοιες μπούρδες.
-
The Humble Cheaters – Holy Smokes
Το ανακάλυψα αργά το 2023 αλλά δεν μπορώ να μην γράψω για αυτό το μικρό κομψοτέχνημα. Μπορεί η Νέα Υόρκη να μην είναι συνυφασμένη με αυτόν τον ήχο και να σου θυμίζει πιο πολύ δυτική ακτή μα αυτό δεν έχει καμιά σημασία. Το αποτέλεσμα είναι κάτι παραπάνω από καλό γιατί είναι αγνό, φτιαγμένο από τα καλύτερα θεμέλια του ροκ εν ρολ. Δεν γίνεται να το παραβλέψεις και αν το κάνεις πες μου τι δεν πάει καλά με εσένα.
-
John Moreland – Visitor & Paul Spring – Kind Of Heaven
Δύο άλμπουμ που φιγουράρουν μαζί καθώς και θα δύο είναι home made και δεν είναι αυτή η μόνη ομοιότητα. Τα φολκ, η ακουστική κιθάρα, η φωνή, το μεράκι και πολλά άλλα όμορφα πράγματα φιλοξενούνται εξαίσια σε αυτές τις δουλειές. Το Αμέρικα έρχεται στα συγκαλά του μιλώντας για τη μοναξιά, την αγάπη, την αδικία, το μέλλον το παρόν και το παρελθόν. Η αγάπη του να κάνω ένα δίσκο μακριά από τον κόσμο της κρυσταλλικής παραγωγής, η στοργική προσέγγιση του γήινου εαυτού, η αισθαντικότητα της μελωδίας και η διάθεση της καλλιτεχνικής έκφρασης. Αν δεν έχεις χρόνο να τα ακούσεις βρες, διαφορετικά δημιούργησε χρόνο. Το πως είναι στο δικό σου χέρι εγώ ότι ήταν να κάνω το έκανα.
