Είδε η Άννια Κανακάρη και σχολιάζει για την Κουλτουρόσουπα
«Το γέλιο σε βοηθά να ξεπεράσεις τα προβλήματά σου. Το να μάθεις να γελάς με αυτό που σε βασανίζει, σε οδηγεί στη λύση και στην κάθαρση». Αυτά, μεταξύ άλλων, «διδάσκει» στο θέατρο «Κολοσσαίον», με τον πλέον διασκεδαστικό τρόπο, ο Θοδωρής Αθερίδης στα «Μαθήματα Κωμωδίας», ένα έργο που έγραψε, σκηνοθέτησε και επιμελήθηκε μουσικά ο ίδιος, το οποίο μετά από τρία χρόνια επιτυχημένης πορείας στην Αθήνα, επισκέπτεται την πόλη μας.
ΥΠΟΘΕΣΗ
Ο Γαλέριος (Θοδωρής Αθερίδης), ένας κωμικός του θεάτρου που έχει πια αποσυρθεί, διοργανώνει σεμινάρια κωμωδίας. Μετά από συνεντεύξεις επιλέγει τέσσερις εντελώς διαφορετικούς ανθρώπους, που για τους δικούς του λόγους ο καθένας θέλουν να ασχοληθούν με την κωμωδία: Την Ηλέκτρα (Αναστασία Τσιλιμπίου), μια νεαρή influencer που θέλει να κάνει καριέρα στο Instagram,τον Μιχαήλ (Ηλίας Βαλάσης), έναν γιατρό, πρώην δικηγόρο, που θεωρεί τον εαυτό του ταλαντούχο στο standupcomedy,τον Λαυρέντιο (Κωνσταντίνος Μαγκλάρας), έναν πλούσιο αλλά βαθιά καταπιεσμένο νεαρό και τη Μάρθα (Δήμητρα Ματσούκα), μια διπολική ξεναγό που ηδονίζεται με τον πόνο των άλλων και δεν μπορεί να γελάσει. Οι συναντήσεις τους θα δώσουν στους τέσσερις νέους την ευκαιρία να μοιραστούν ξεχωριστές στιγμές, χιουμοριστικές και μη, αλλά και να αντιληφθούν τις δυσκολίες και τις λανθασμένες επιλογές τους. Τα σεμινάρια θα λειτουργήσουν, εν τέλει, όχι απλά ως μαθήματα κωμωδίας, αλλά κυρίως ως… μαθήματα ανθρωπιάς και ενσυναίσθησης…
Στα θετικά (+) στοιχεία της παράστασης συγκαταλέγεται καταρχάς το κείμενο του Θοδωρή Αθερίδη. Πρόκειται για μια κωμωδία χαρακτήρων γεμάτη απρόοπτα, ανατροπές και χιούμορ που διακωμωδώντας, ως ένα βαθμό, την θεατρική εκπαίδευση, τονίζει τις ευεργετικές διαστάσεις του γέλιου και της κωμωδίας γενικότερα, στον άνθρωπο. Οι ήρωες του, αν και με υπερτονισμένη ο καθένας συμπεριφορά, γίνονται συμπαθείς αμέσως και φαντάζουν οικείοι με όλα τα προβλήματά τους. Οι έξυπνες ατάκες, οι ξεκαρδιστικές σκηνές, η εγγενής κωμικότητα των χαρακτήρων, κερδίζουν από την αρχή την προσοχή του κοινού και κρατούν αμείωτο το ενδιαφέρον του. Θα λέγαμε ότι η δομή του έργου θυμίζει επιθεώρηση, καθώς βασίζεται σε αυτοτελείς σκηνές, που διαδέχονται η μία την άλλη, ενώ ο συγγραφέας δράττεται συνεχώς της ευκαιρίας να αναφερθεί στην επικαιρότητα (στον κορονοϊό, στα εμβόλια [λογικό γιατί γράφτηκε την εποχή της πανδημίας]), μεταφέροντας παράλληλα τους προβληματισμούς του για το μέλλον του επαγγέλματος του ηθοποιού. Πέρα από το χιούμορ, που ασφαλώς κυριαρχεί, θίγονται ζητήματα όπως η μοναξιά, η κακοποίηση, οι ψυχικές διαταραχές, θέματα που προσφέρουν αφειδώς τροφή για σκέψη και προβληματισμό. Ως γνήσιο δε masterclassκωμωδίας, «διδάσκει» τις βασικές αρχές του θεατρικού αυτού είδους, καθιστώντας το περιεχόμενο του έργου του εξαιρετικά ενδιαφέρον.Αξίζει να σημειώσουμε την εξαιρετική ανατροπή που επιφυλάσσει η υπόθεση, καθώς η ιστορία τελειώνει αφήνοντας μια γλυκόπικρη επίγευση, όπως άλλωστε συχνά συμβαίνει και στη ζωή…
Ως σκηνοθέτης ο Θοδωρής Αθερίδης έστησε με επιτυχία μια παράσταση γεμάτη ρυθμό, ενέργεια κι εντάσεις που χάρισε άφθονο γέλιο στο κοινό. Αξιοποίησε τις ερμηνευτικές ικανότητες των πρωταγωνιστών, η σκηνική χημεία των οποίων υπήρξε από τα μεγάλα ατού της παράστασης. Σκιαγράφησε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τις ψυχολογικές διακυμάνσεις των ηρώων, τονίζοντας την κωμική τους πλευρά και εξισορρόπησε ευρηματικά το κωμικό με το δραματικό στοιχείο, διατηρώντας συνεχώς μια αισιόδοξη αίσθηση. Και ενώ η υπερβολή ήταν εμφανής στις συμπεριφορές των χαρακτήρων, η όλη προσέγγιση έδινε μια αληθοφάνεια και μια φυσικότητα που καθιστούσε εύκολο για τους θεατές να ταυτιστούν μαζί τους. Τέλος, αξιοποίησε με ευρηματικό τρόποτο σύνολο της σκηνής, κατέβασε τους ηθοποιούς ακόμη και στην πλατεία, ενώ δεν έλειψε και ένα διαδραστικό στιγμιότυπο με κάποιον θεατή που κλήθηκε στη σκηνή να συμμετέχει στα μαθήματα.
Το σκηνικό της Μαρίας Φιλίππου απέδωσε με ρεαλιστικό τρόπο το εσωτερικό ενός απλού μικρού διαμερίσματος, που αποτέλεσε τον τόπο συνάντησης των επίδοξων ηθοποιών. Τα κοστούμια του Άγι Παναγιώτου υπήρξαν συμβατά με την προσωπικότητα του κάθε ήρωα, οι δε μουσικές επιλογές του Θοδωρή Αθερίδη και οι φωτισμοί του Χρήστου Τσιόγκα διαμόρφωσαν επαρκώς την ατμόσφαιρα του έργου.
%20THES2024.jpg)
Οι πέντε ταλαντούχοι ηθοποιοί, με έντονη αλληλεπίδραση μεταξύ τους, κέρδισαν επάξια το χειροκρότημα του κοινού.
Ο Θοδωρής Αθερίδης, κράτησε για τον εαυτό του τον λιγότερο κωμικό ρόλο του έργου, αυτόν του δάσκαλου που παρέδιδε τα μαθήματα κωμωδίας και είχε ομολογουμένως μια πολύ καλή εμφάνιση. Βαθιά ανθρώπινος και αληθινός, με μια αφοπλιστική φυσικότητα και άνεση επί σκηνής, έδινε την εντύπωση πως δεν υποδύεται κάποιο ρόλο, αλλά…είναι απλά ο εαυτός του. Ερμήνευσε με μέτρο, χιούμορ και τρυφερότητα έναν χαρακτήρα φαινομενικά μόνο κωμικό που κατά την εξέλιξη της υπόθεσης αποδεικνύεται βαθιά δραματικός, ενώ ταυτόχρονα συντόνιζε και όλους τους λοιπούς ηθοποιούς επί σκηνής.
Η Δήμητρα Ματσούκα, υπήρξε απλά απολαυστική. Πανέμορφη, πληθωρική, σέξι τράβηξε όλα τα βλέμματα πάνω της με την εκρηκτική της παρουσία αλλά και την πολύ καλή ερμηνεία της που προκαλούσε γέλιο σε κάθε της κίνηση. Ένας ρόλος κομμένος και ραμμένος στα μέτρα της που ακροβατούσε μεταξύ κωμωδίας και δράματος, τον οποίο απέδωσε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.
Ο Ηλίας Βαλάσης είχε μια επίσης πολύ καλή παρουσία, αποδεικνύοντας το υποκριτικό του ταλέντο. Υπηρέτησε το ρόλο του με αξιοσημείωτη σκηνική άνεση, εξαιρετική αίσθηση του χιούμορ, ενέργεια και αμεσότητα.
Ο Κωνσταντίνος Μαγκλάρας, φάνηκε να απολαμβάνει τον ρόλο του, τον οποίο ερμήνευσε με πληθώρα ενέργειας, αφοσίωση και εύστοχη σωματικότητα, εκμεταλλευόμενος τις κωμικές του ιδιαιτερότητες. Κατόρθωσε να αποδώσει τον χαρακτήρα με την ορθή δόση υπερβολής, αν και ορισμένες φορές άγγιζε τα όρια καρικατούρας.
Αρκετά καλή εμφάνιση και από τηνΑναστασία Τσιλιμπίου, η ερμηνεία της οποίας έδωσε ζωντάνια και φρεσκάδα στην παράσταση.
Και ενώ πρόκειται για μια εξαιρετικά ευχάριστη παράσταση θα παρατηρούσαμε (-) τα εξής: Ενώ το έργο έχει αρκετά γρήγορο ρυθμό, στο μέσο της παράστασης διακρίνουμε μια επιβράδυνση που γίνεται πιο έντονη προς το τέλος όπου ουσιαστικά αλλάζει ολοκληρωτικά ο χαρακτήρας του. Η αλλαγή δε αυτή από τον άκρως κωμικό χαρακτήρα στο έντονα συναισθηματικά φορτισμένο φινάλε είναι αρκετά απότομη και δεν δίνει χρονικά στον θεατή το περιθώριο να προετοιμαστεί ψυχολογικά γι’ αυτή. Επίσης η ροή των αστείων δεν υπήρξε πάντοτε απρόσκοπτη, καθώς δεν ήταν όλες οι ατάκες εξίσου επιτυχημένες.
Συμπερασματικά (=) παρακολουθήσαμε μια ευχάριστη, ανάλαφρη και διασκεδαστική παράσταση που πρόσφερε άφθονο και γενναιόδωρο γέλιο. Μια βαθιά ανθρώπινη κωμωδία χαρακτήρων που παρέδωσε όχι μόνο «μαθήματα κωμωδίας» αλλά και «μαθήματα ζωής» με σημαντικότερο όλων ότι«το γέλιο είναι το φάρμακο για όλα τα προβλήματα μας»…
Βαθμολογία: 6/10
ΚΟΛΟΣΣΑΙΟΝ
«Μαθήματα Κωμωδίας» του Θοδωρή Αθερίδη.
Οι αυτοσχεδιασμοί και οι ασκήσεις τους καθώς και η διαμόρφωση των σχέσεων μεταξύ τους, είναι ο κύριος άξονας της αφήγησηςμιας σημερινής ιστορίας, που οι ήρωές της αντιστέκονται με τον τρόπο που μπορεί ο καθένας στο ζοφερό τοπίο των καιρών μας.
Σκηνοθεσία: Θοδωρής Αθερίδης. Ερμηνεύουν: Θοδωρής Αθερίδης, Δήμητρα Ματσούκα, Ηλίας Βαλάσης, Κωνσταντίνος Μαγκλάρας, Αναστασία Τσιλιμπίου
Ημέρες και ώρες παραστάσεων: Τετάρτη 3 έως Κυριακή 21 Απριλίου. Τετάρτη: 20:00, Πέμπτη & Παρασκευή: 21:00 Σάββατο: 18:00 & 21:00, Κυριακή στις 19:00
-Αναλυτικές πληροφορίες για τη παράσταση θα βρείτε εδώ
