Γράφει η Ειρήνη Μπαιρακτάρη για την Κουλτουρόσουπα.
Ο Μανουέλ ‘Αλβαρεζ Μπράβο γεννήθηκε το 1902 στο Μεξικό και αποτελεί μια από τις σημαντικότερες μορφές της φωτογραφίας της Λατινικής Αμερικής του 20ου αιώνα.
Η επαφή του με την τέχνη ξεκίνησε πρώιμα και ήταν άμεση καθώς ο πατέρας του ήταν δάσκαλος αλλά ακολούθησε τη ζωγραφική, τη μουσική, την παραγωγή πολλών θεατρικών έργων και ο παππούς του ήταν επαγγελματίας δημιουργός πορτρέτων.
Σίγουρα και οι πολιτικοκοινωνίκες συνθήκες της εποχής επηρέασαν την μετέπειτα φωτογραφική του ματιά. Μεγάλωσε στο ιστορικό κέντρο της πόλης του Μεξικό και σε ηλικία οκτώ χρονών ξεκίνησε η Μεξικανική επανάσταση, αφήνοντας ανεξίτηλες εικόνες σε όσους την βίωσαν.
Εγκατέλειψε το σχολείο στην ηλικία των δώδεκα ετών μετά τον θάνατο του πατέρα του αφού αναγκάστηκε να εργαστεί σε ένα εργοστάσιο κλωστοϋφαντουργίας. Το 1923 γνωρίζει τον φωτογράφο Χιούγκο Μπρέμε μηχανή και αγοράζει την πρώτη του φωτογραφική μηχανή. Με την καθοδήγηση του Μπρέμε και ατελείωτες ώρες μελέτες φωτογραφικών περιοδικών εξελίσσεται συνεχώς. Αυτοδίδακτος με πάθος για την τέχνη της φωτογραφίας συνεχίζει με την ενθάρρυνση του γνωστού καινοτόμου και δεξιοτέχνη φωτογράφου Έντουαρτ Γουέστον.
Το 1930 εγκαταλείπει την δουλειά του στο δημόσιο και ασχολείται πλέον επαγγελματικά φωτογραφίζοντας το έργο των Μεξικανών τοιχογράφων και άλλων ζωγράφων.
Η συνεργασία του με τον Αντρέ Μπρετόν, του ζήτησε μια φωτογραφία για το εξώφυλλο του καταλόγου μιας έκθεσης στο Μεξικό, οδηγεί στην γνωστή φωτογραφία του Μπράβο «La buena fama durmiendo» (Η καλή φήμη που κοιμάται), την οποία οι Μεξικανοί λογοκριτές απέρριψαν λόγω γυμνού.
Τα κύρια θέματα του ήταν τα γυμνά, η λαϊκή τέχνη και τα τελετουργικά, ιδιαίτερα οι ταφές και οι διακοσμήσεις, οι βιτρίνες, οι αστικοί δρόμοι και η καθημερινότητα.
Προτιμά θέματα που σχετίζονται με την καθημερινή ζωή και τα περισσότερα από τα θέματα του είναι ανώνυμα.
Εκτός από τα κύρια θέματα του, αναζήτησε επίσης ορισμένες υφές, ειδικά τις επιφάνειες τοίχων και δαπέδων.
Χρησιμοποιούσε μεγάλες κάμερες που παρήγαγαν περισσότερες λεπτομέρειες στην τελική εκτύπωση. Ωστόσο, τον απασχολούσαν περισσότερο οι εικόνες που φωτογράφιζε παρά η τεχνική ποιότητα των εκτυπώσεων του. Οι συνθέσεις του ήταν γενικά εξαιρετικές και οι εικόνες του ποιητικές. Έδινε τίτλους στις φωτογραφίες του για να τις ξεχωρίσει. Οι τίτλοι των φωτογραφιών του συχνά βασίζονται στον μεξικανικό μύθο και κουλτούρα.
Χαρακτηριστικό του ως φωτογράφου ήταν να αποτυπώνει καθημερινές εικόνες αλλά με ειρωνικούς ή σουρεαλιστικούς τρόπους και το έργο του συνδέθηκε με τον σουρεαλισμό, αλλά δεν ήταν μέλος του κινήματος.
Δικαίως χαρακτηρίστηκε ως ποιητής του φωτός αφού είχε την ικανότητα να χρησιμοποιεί το φως με τόσο ιδιαίτερο τρόπο ώστε να εμποτίζει σκηνές της καθημερινής ζωής με μια απόκοσμη, μεταφυσική δύναμη.
Η χρήση του φωτός και των μοτίβων από τον Μπράβο έδιναν ζωή ακόμη και στις πιο άδειες και σιωπηλές σκηνές .
Το 1925 παντρεύτηκε την Λόλα Αλβαρέζ Μπράβο η οποία ήταν η πρώτη Μεξικανή γυναίκα φωτογράφος και μια βασική προσωπικότητα στη μεταεπαναστατική μεξικανική αναγέννηση.
Πέθανε πλήρης ημερών, το 2002 στην γενέτειρα του.
