Άρθρο της Πίτσας Στασινοπούλου.
Σχεδόν δεν το πιστεύεις… Ότι αυτή η 27χρονη απλή κοπέλα με το τζην και τον ανεπιτήδευτο λόγο είναι δήμαρχος στο ακριτικό, ιστορικό νησί. Ένα νησί σημαδεμένο από πονεμένες μνήμες πολιτικών εξόριστων στα «πέτρινα χρόνια». Ένας τόπος εξορίας αντιφρονούντων, ένα μικρό, αυθεντικό πετράδι του Αιγαίου, εκεί δίπλα στη Λήμνο. Και δήμαρχος αυτού, η 27 μόλις χρόνων Μαρία Κακαλή, γέννημα- θρέμμα του Αη – Στράτη, νηπιαγωγός στο επάγγελμα που εν τω μεταξύ πρόλαβε να παντρευτεί και να αποκτήσει ένα γιο! Και όχι μόνο… το 2010 εκλέχτηκε δημοτική σύμβουλος και το 2013 πρόεδρος του δημοτικού συμβουλίου, ενώ στις πρόσφατες εκλογές ως επικεφαλής του (όντως!) ανεξάρτητου συνδυασμού «Νέα Αρχή», εκλέχτηκε δήμαρχος με ποσοστό 58% έναντι 42% του συνυποψηφίου της.
Την είδα χθες να δίνει συνέντευξη ως η «νεώτερη δήμαρχος» και γλύκανε η ψυχή μου και με όλη μου τη καρδιά, ενδόμυχα και φωναχτά την ευχαρίστησα! Γιατί έβλεπα ένα καθαρό, νεανικό πρόσωπο με φωτεινά γαλάζια μάτια που εξέπεμπε ήθος και σοβαρότητα… γιατί παρά το βιογραφικό και τους όποιους τίτλους, είχα μπροστά μου ένα σημερινό κορίτσι με αφοπλιστική απλότητα… γιατί άκουγα κουβέντες αληθινές, ανεπιτήδευτες, άμεσες… γιατί έβλεπα αυθόρμητες αντιδράσεις και απροσποίητα χαμόγελα… γιατί άκουγα αλήθειες ειπωμένες με πραγματική και όχι ξύλινη γλώσσα… γιατί δεν είδα ούτε ίχνος από τον επικίνδυνο «πολιτικό ιό», αυτόν που απομυζά τους ζωντανούς χυμούς κι οδηγεί στην πλήρη «αποξήρανση». Που μετατρέπει νέους ανθρώπους σε στεγνά απολιθώματα με ρομποτικά αντανακλαστικά. Ή τους μολύνει με «ύφος και ήθος εξουσίας» ή τους ταξιδεύει με… εύθραυστα καλάμια.
Δεν ξέρω ποια είναι τα «αντισώματα» της Μαρίας Κακαλή απέναντι στον επικίνδυνο πολιτικό ιό και αν την είχα δίπλα μου θα τη ρωτούσα. Βλέποντας «Βουλές των Εφήβων», νεολαίους σε πανεπιστημιακές συνελεύσεις, νέους της ηλικίας της που δραστηριοποιούνται στην πολιτική να μεταλλάσσονται από δροσερά, δυναμικά, αυθόρμητα νιάτα σε απομιμήσεις ή κακέκτυπα θλιβερών… δεινοσαύρων, μπαίνοντας στο άθλιο καλούπι τους, ναι, θέλω να τη ρωτήσω! Να μάθω αν αυτά τα σωτήρια «αντισώματα» πηγάζουν από την οικογένεια του ψαρά πατέρα της, που τα καλοκαίρια η Μαρία δίπλα του βοηθούσε ξεψαρίζοντας τα δίχτυα… Αν προέρχονται από την ουσιαστική της παιδεία… Αν οφείλονται στον καθαρό, θαλασσινό αέρα ενός φτωχού, αυθεντικού νησιού… « Έκλαιγα επί μήνες όταν πήγα για σπουδές στην Πάτρα. Ήμουν πολύ μόνη… Εδώ στο νησί κάθε μέρα μόλις βγεις από την πόρτα δεν σταματάς να λες καλημέρα με όλους! Ενώ στην πόλη, ούτε καν με τους διπλανούς στην πολυκατοικία, δεν ταίριαζαν τα ωράρια, δεν συναντιόμασταν» δηλώνει αφοπλιστικά. Ναι, είναι σίγουρο ότι ο ανοικτός ορίζοντας μιας πεντακάθαρης θάλασσας δίπλα στους ψαράδες, σε ένα νησί που δεν μαγάρισε η φτήνια και το δήθεν, προσφέρουν την καλύτερη θωράκιση απέναντι σε… μολυσματικές πολιτικές ιώσεις.
Ίσως όμως να συνέβαλαν και οι νεαροί της φίλοι, όλοι συντοπίτες και συνεργάτες στο συνδυασμό της που μοιράζονται το ίδιο όραμα για μια «νέα αρχή». «Αρχικά, λόγω του νεαρού της ηλικίας μας, οι περισσότεροι ήταν απέναντί μας επιφυλακτικοί. Όμως γρήγορα τους πείσαμε ότι αξίζει να μας εμπιστευτούν» λέει η Μαρία και οι κάλπες το επιβεβαίωσαν! Με μια… ιδιαιτερότητα: ΑΠΟΧΗ πάνω από 73% με μόνο 250 ψηφοφόρους! Γιατί; Διότι σύσσωμο το νησί και οι αρχές του, αποφάσισαν μαζική αποχή από τις πρόσφατες εκλογές για έναν σοβαρότατο λόγο: την έλλειψη γιατρού και πρόνοιας πάνω από δύο μήνες! Στα απεγνωσμένα αιτήματα των κατοίκων για πρόσληψη γιατρού και φαρμακευτική περίθαλψη, η «λύση» που έδωσε ο απίστευτος κρατικός μηχανισμός, ξεπερνά κάθε όριο φαιδρότητας, υποκρισίας, ανηθικότητας! ‘Εστειλαν στο νησί – αν έχετε το Θεό σας! – παραμονές των εκλογών μία γιατρό για 4-5 μέρες και μόλις τέλειωσαν οι εκλογές, έφυγε!!! Σε ποιο πολιτισμένο κράτος του κόσμου να τολμήσεις να πεις το «απίστευτο» και ποιος θα βρεθεί να το πιστέψει! Πώς να πιστέψει μια τραγική… «μαύρη κωμωδία», που η μαυρίλα της σε φέρνει στα χρόνια του μεσαίωνα!
Πριν λίγο καιρό έγραφα για τη γειτονική Σαμοθράκη και τις ίδιες απεγνωσμένες εκκλήσεις των νησιωτών που συνοψίζονται σε μια κραυγή: « Γιατί μας ξεχνάτε; Γιατί μας στερείτε βασικά δικαιώματα, αυτονόητα για κάθε πολίτη; Γιατί μας θεωρείτε δεύτερης διαλογής;» Μιλώντας για γιατρό και φάρμακα, για θέματα ζωής και θανάτου! Δυο μήνες (και σε άλλα νησιά πολύ περισσότερο), ένας τόπος «αποκλεισμένος» στην αγκαλιά της… κυκλοθυμικής θάλασσας, χωρίς γιατρό!!! Με τη ζωή και την υγεία των ανθρώπων να παίζεται στα ζάρια των ανάλγητων πολιτικών γραφείων… Που στη συγκεκριμένη, κατάπτυστη περίπτωση του Αη – Στράτη, πέρα από την εγκληματική αδιαφορία και ανευθυνότητα, προχώρησαν και σε χυδαίο εμπαιγμό!!! Τολμώντας οι αχρείοι να ζητούν ψήφο!!! Σταματώ γιατί η αγανάκτηση που προκαλεί η προσβολή της κοινής λογικής και ο απίστευτος κυνισμός με κάνουν να παρεκτρέπομαι. Και να κάνω περίεργους συνειρμούς για… «τόπους εξορίας» των αχρείων…
Εύχομαι στη «νεώτερη» δήμαρχο, τη συμπαθέστατη, ελπιδοφόρα, δυναμική Μαρία Κακαλή, με το καθαρό βλέμμα και τον καθαρό λόγο, πρώτα απ’ όλα να κρατήσει με νύχια και με δόντια τα πολύτιμα «αντισώματά» της απέναντι σε ύπουλους πολιτικούς ιούς. Εύχομαι στην ίδια και τους συνεργάτες της να κερδίζουν καθημερινά τις μάχες ανάμεσα στο ήθος και την πολιτική ευτέλεια. Εύχομαι να αποδείξουν στους απανταχού «αχρείους» τη δύναμη μιας ενωμένης κοινωνίας που παλεύει για το ΔΙΚΑΙΟ. Εύχομαι τέλος, ο θαλασσινός αέρας του Αη- Στράτη με τις ιστορικές μνήμες, να είναι πάντα ούρειος για το καράβι τους… κι αν τύχουν φουρτούνες να δείξουν πόσο καλοί καπεταναίοι είναι! Καλή αρχή στη «Νέα Αρχή»!
