ΣΚΟΥΡΙΕΣ: Όταν η «σκουριασμένη» ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ μεγαλουργεί! Ζητείται ΕΠΕΙΓΟΝΤΩΣ, εδώ και τώρα, ΤΣΙΠΑ κύριε ΤΣΙΠ(Ρ)Α !!! Από την «ΟΙΚΟ…νική Πραγματικότητα» της γεωπόνου Πίτσας Στασινοπούλου.
Πολύ «σκούρα τα πράγματα» στις Σκουριές! Ποιος περίμενε ότι αυτό το χαρακτηριστικό τοπωνύμιο θα αποδεικνύονταν σημαδιακό για το νόημα της λέξης… ότι οι χρόνιες, θλιβερές «σκουριές» της ελληνικής παθογένειας, θα μεγαλουργούσαν στις Σκουριές! Πριν λίγους μήνες είχα ξαναγράψει για το θέμα εκφράζοντας σαφή θέση: «Η σιωπή για το έγκλημα ΔΕΝ είναι χρυσός» [εδώ]. Στο ζοφερό παρόν οι τελευταίες εξελίξεις, πέρα από την πυροδότηση νέου κύκλου αντιδικιών, σηματοδοτούν πολλά και σημαντικά σε επίπεδο κοινωνικο- πολιτικό. Πρόκειται για την ανάκληση δύο επιμέρους αδειών του έργου προκειμένου να ελεγχθεί η αμφιλεγόμενη νομιμότητά τους. Μία άδεια υλοτομίας σε τμήμα του δάσους και μία πολεοδομική για κατασκευή εργοστασίου με αποτέλεσμα κάποιοι εργαζόμενοι να χάσουν προσωρινά τη δουλειά τους μέχρι την έκδοση του πορίσματος. Γεγονός που προκάλεσε τη δυναμική αντίδραση των 1900 εργαζομένων με απεργίες, πορείες, παραστάσεις σε υπουργεία, φοβούμενοι για το μέλλον της εργασίας όλων. Και ερχόμενοι σε νέα αντιπαράθεση με τους πολέμιους του έργου και εκατέρωθεν ανταλλαγή «αντιποίνων» σε έναν ιδιότυπο εμφύλιο που δεν έχει τελειωμό χρόνια τώρα…
Όσο για τη «μανούλα» ElDoradoαπό τον Καναδά, ναι μεν δήλωσε ότι συνεχίζει, πλην όμως άφησε και σπόντα για «αναθεώρηση των επενδυτικών σχεδίων της» αν οι τρικλοποδιές συνεχιστούν, επισημαίνοντας ότι οι νόμοι του κράτους δεν μπορούν να αλλάζουν με την αλλαγή κυβέρνησης(!) Λογικότατο. Το Κεφάλαιο αναγνωρίζει και πορεύεται με ΕΝΑΝ ΜΟΝΟ νόμο, αυτόν του ΚΕΡΔΟΥΣ. Οποιοσδήποτε άλλος όταν του σταθεί εμπόδιο απλά τον βγάζει από τη μέση! Πλήρως «αλληλέγγυος» βέβαια και ο Σύνδεσμος Μεταλλευτικών Επιχειρήσεων (ΣΜΕ) προς το «δοκιμαζόμενο» μέλος του ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΧΡΥΣΟΣ Α.Ε, όπου με ανακοίνωνή του, μεταξύ αλληλεγγύης και ανησυχίας, επαναλαμβάνει ότι «οι ισχύοντες νόμοι είναι νόμοι του κράτους και όχι της εκάστοτε κυβέρνησης»! Και φυσικά με τη σταθερή επωδό «Κάθε θέση εργασίας είναι σήμερα σπάνιο και πολύτιμο είδος που δεν έχει δικαίωμα να το περιφρονεί κανείς». Εδώ είμαστε!
Ομοίως «αλληλέγγυα» – αλίμονο!- και τα Μέσα/ φερέφωνα/παπαγαλάκια, που με εξαντλητική πλύση εγκεφάλου προπαγανδίζουν μεθοδικά την επένδυση και κάλυψαν την οργανωμένη κάθοδο των μεταλλωρύχων στην Αθήνα ως πρώτο και μείζον θέμα με τη «σωστή προώθηση». Και με μπροστάρη, ΠΟΙΟΝ παρακαλώ; Τον «περιβαλλοντικά ευαίσθητο» ΣΚΑΪ που έχει αναλάβει την οικολογία εργολαβικά και κάθε τρεις και λίγο μας πρήζει με τις θεάρεστες δενδροφυτεύσεις, τους on camera καθαρισμούς, την γελοιότητα της κλιματικής αλλαγής, την πράσινη ανάπτυξη! ΑΥΤΟ το ΥΠΟΚΡΙΤΙΚΟ κανάλι των φαιδρών «Μπάμπηδων», ΠΡΩΤΟΣΤΑΤΕΙ στην προπαγάνδα για μια επένδυση που κάνει το περιβάλλον κόσκινο!
Δεν θα αναλύσω ξανά τα ήδη γνωστά της τεράστιας καταστροφής, τόσο στο περιβάλλον (δάσος/ υπόγεια νερά/ πηγές του βουνού/ θάλασσα/ αέρας…), όσο και στον πρωτογενή τομέα (γεωργία/ κτηνοτροφία/ μελισσοκομία/ αλιεία) ή τον τριτογενή (τουρισμός)… Οι ανωτέρω χαμένες θέσεις εργασίας από παραγωγικές δραστηριότητες που σέβονται και αξιοποιούν το μοναδικής ομορφιάς περιβάλλον της περιοχής, προφανώς ΔΕΝ απασχολούν κανέναν εντεταλμένο προπαγανδιστή- αναπτυξιολάγνο της συμφοράς! Θα εστιάσω στην απίστευτη υποκρισία μιας χώρας που ενώ διατείνεται ότι αποτελεί «ένα από τα καλύτερα οικόπεδα του πλανήτη», δεν έχει κανέναν ενδοιασμό να παραχωρεί κομμάτια του σε όποιον οικοπεδοφάγο της μοστράρει… γιάλινες χάντρες! Είτε τις βαφτίζει «ψήγματα χρυσού», είτε πέντε φράγκα στο ταμείο, είτε «θέσεις εργασίας» ορισμένου χρόνου για απελπισμένους ιθαγενείς… Η στάχτη και μπούρμπερη και ο κρανίου τόπος που θα αφήσει πίσω του ο «οικοπεδοφάγος» επενδυτής μετά τη λήξη του «ορισμένου χρόνου», ας απασχολήσει τους… επόμενους! Δεν θα σκάσουμε για όλα εμείς!
Απευθύνομαι κατά πρώτον στην ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ της «αριστερής» κυβέρνησης:
Όταν ως αντιπολίτευση και μπροστάρηδες του αγώνα των κατοίκων βροντοφωνάζατε (εκ του ασφαλούς) «ΟΧΙ στα μεταλλεία», «ΟΧΙ στο χρυσό θάνατο» και μάλιστα συνειδητά ΕΝΑ ΒΗΜΑ πριν την εξουσία, το ΕΝΝΟΟΥΣΑΤΕ; Είχατε πεισθεί ότι η επικινδυνότητα και ζημιά του έργου είναι μεγαλύτερες από τα οφέλη του; Είχατε συνείδηση ότι εντός ολίγου θα κληθείτε να κάνετε το «σύνθημα» πράξη και όχι πανό; ΤΙ άλλαξε από τη θέση του κυβερνώντος; Γιατί δεν επαναλαμβάνετε το ξεκάθαρο «ΟΧΙ στα μεταλλεία»; Γιατί παίζετε το ανήθικο παιχνίδι της γάτας με το ποντίκι σε βάρος των εργαζομένων και καταπιάνεστε με δήθεν «ανακλήσεις» σε επουσιώδεις άδειες, ασχολούμενοι με το δένδρο και χάνοντας το δάσος; Πού είναι το πολιτικό ήθος της (δήθεν) αριστεράς; Όταν λίγο πριν αναλάβεις την εξουσία δεσμεύεσαι καθαρά και ξάστερα για θέμα τόσο σοβαρό ξεσηκώνοντας μια ολόκληρη κοινωνία και αντί να σεβαστείς τη δέσμευσή σου ξεγλιστράς με «κολπάκια», η πράξη σου έχει όνομα: Λέγεται λαϊκισμός, ανευθυνότητα, ψηφοθηρία, παραπλάνηση, υποκρισία, ΚΟΡΟΪΔΙΑ!!! Διότι όφειλες να γνωρίζεις το κόστος της απόλυτης θέσης σου πριν την κάνεις σημαία! Να υποθέσω ότι κοροϊδεύατε τους κατοίκους για να υποκλέψετε την ψήφο τους και τώρα για «στάχτη στα μάτια» καταφεύγετε σε νομικίστικα γελοία τερτίπια αντί του έντιμου και πεντακάθαρου ΟΧΙ; Ομολογώ ότι δεν θα εκπλαγώ, παρά το «πρώτη φορά αριστερά»… τί έχεις (ελληνάρα) Γιάννη, τί είχα πάντα – έστω κι αν ο δικός σας θέλει ένα «αριστερό» ν!
Απευθύνομαι επίσης στην ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ της «αγίας» Εταιρίας:
Που ακούγοντάς την έχεις την εντύπωση ότι συστάθηκε με μοναδικό στόχο να «αναπτύξει» τη χώρα, να… «αναβαθμίσει» το περιβάλλον (!) και να δώσει δουλειά ως καλός Σαμαρείτης στους (μεθοδευμένα) εξαθλιωμένους πολίτες της που βλέπουν το άθλιο ξεροκόματο ως ακριβό παντεσπάνι! Όταν δε καλείται να απαντήσει στα καυτά ερωτήματα περί καταστροφής, σε αποστομώνει παραπέμποντας μόνιμα στις αποφάσεις του ΣτΕ που «δικαίωσαν» τις Περιβαλλοντικές Μελέτες της (ΜΠΕ), την ώρα που έγκυροι φορείς και πανεπιστήμια προβάλλουν έντονες ενστάσεις. Χωρίς να παραλείπει βεβαίως και μερικές δακρύβρεχτες κορώνες για το υπέροχο περιβάλλον που «ζούμε εμείς και τα παιδιά μας», αυτό που κατακρεουργεί, αλλά μόλις… ευκολυνθεί –βάσει «δεσμεύσεων»- θα αποκαταστήσει και θα το κάνει… αγνώριστο, να τρίβεις τα μάτια σου! Άλλωστε παρόμοιες «δεσμεύσεις» είχαν και όλοι οι προηγηθέντες, γι αυτό και το αγνώριστο…
Μόνο που έχει ένα μικρό θεματάκι: υποφέρει από αλλεργία στις αλλαγές νόμων! Τα πάνω- κάτω να έρθουν σε ένα κράτος… από δικτατορία μέχρι κομμουνισμός, μέχρι πόλεμος, πτώχευση, επανάσταση, υποδούλωση, η Εταιρία – όλα κι όλα! – θέλει τη σιγουριά του συμβολαίου που υπέγραψε με «βολικούς» όρους. Οι δε νόμοι εκπονούνται από το υπερπέραν, από ένα αόριστο/ απρόσωπο κράτος που κρατά την «ιδιοκτησία» τους, ερήμην της όποιας κυβέρνησης! Εκτός αν αυτή νομοθετεί «βολικά» οπότε δεν υπάρχει πρόβλημα ταύτισης. Προφανώς η αγία Εταιρία, πέραν της προκλητικής «τρικυμίας εν κρανίω», (θέλει να) της διαφεύγει ότι κάθε σύμβαση περιλαμβάνει απαραίτητα και το κεφάλαιο «καταγγελία» ή «λύση»… Ή μήπως η παρούσα το παρέλειψε;
Απευθύνομαι τέλος στην ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ των λογής «υποστηρικτών» του έργου:
Από τους οποίους εξαιρώ την κατηγορία των εργαζομένων. Το γεγονός ότι κάποιος σπούδασε τη συγκεκριμένη δουλειά ή ξέρει μόνο αυτήν ή σπρωγμένος από ανέχεια δεν έχει άλλη επιλογή… ΔΕΝ τον καθιστά απαραίτητα και συνειδητά «υποστηρικτή» του έργου. Το δυσεύρετο μεροκάματο ΔΕΝ συνιστά πιστοποίηση ηθικής υποστήριξης. Αυτή προκύπτει έμμεσα, κάτω από την πίεση της ανάγκης και είναι το μόνο κίνητρο που ωθεί στη διεκδίκηση ενός μεροκάματου του «τρόμου», πληρωμένο πανάκριβα με τίμημα ζωής, υγείας, μέλλοντος των παιδιών τους. ΑΝ είχαν άλλη επιλογή και ΔΙΑΛΕΓΑΝ τη συγκεκριμένη, τότε ΝΑΙ! Υπάρχουν όμως φορές που η αβάσταχτη πίεση σε σπρώχνει όχι σε επικίνδυνα μεταλλεία, αλλά στο πεζοδρόμιο ή στην παρανομία… Είναι άδικο να αντιμετωπίζεται ο απεγνωσμένος εργαζόμενος – θύμα ενός απίστευτου μπάχαλου και δόλιων παιχνιδιών, ως εχθρός της κοινωνίας ή μίασμα, παρά μόνο αν συμμετέχει και ο ίδιος από τη θέση του σε ύπουλα παιχνίδια…
Απευθύνομαι σε εκείνους που τα επιχειρήματα υποστήριξης εξαντλούνται στην καραμέλα: «θέσεις εργασίας- ανάπτυξη». Διότι θέσεις εργασίας με ημερομηνία λήξης που καταργούν άλλες μόνιμες και ανάπτυξη που περνά μέσα από ολοκληρωτική, πολυεπίπεδη καταστροφή… αποτελούν ως απόψεις αντικείμενο ψυχίατρου! Απευθύνομαι σε εκείνους που χλευάζουν την οικολογική επιχειρηματολογία και τολμούν γελοίους συμψηφισμούς εξισώνοντας το εν λόγω περιβαλλοντικό έγκλημα π.χ. με την αυθαίρετη δόμηση ή οικολογική αναισθησία του νεοέλληνα, λες και υπάρχει πεδίο σύγκρισης! Ή μιλώντας για «οικολογικά συμφέροντα», λες και τόσες τάξεις παραγωγών ή εργαζομένων στον τουρισμό που ΧΑΝΟΥΝ τη δουλειά τους ΔΕΝ έχουν δικαίωμα να την υπερασπιστούν! Απευθύνομαι στην νυν αντιπολίτευση- πρώην κυβέρνηση που με υποκρισία εμετική σχίζει τα ιμάτιά της για την πιθανή απώλεια εργασίας των 1900, όταν στα χρόνια της οδήγησε ΕΝΑΜΙΣΥ ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΟ ανέργων στο δρόμο χωρίς ίχνος τσίπας! Και που τώρα κατεβαίνει «επαναστατικά» στους δρόμους της διεκδίκησης με πρωτοπαλίκαρο τον… Άδωνι! ΑΧΡΕΙΟΙ!
Απευθύνομαι σε όλα τα παπαγαλάκια – υπηρέτες αφεντάδων και τους λέω:ΚΑΤΩ από τους Δελφούς, το σπήλαιο Πετραλώνων, τη Βάλια Κάλντα, τα Τέμπη, τα Μετέωρα, οποιονδήποτε υπέροχο βιότοπο ή μνημείο, ΥΠΑΡΧΕΙ σπάνιος ορυκτός πλούτος. Γιατί δεν προτείνετε στα αφεντικά σας να τα ΑΝΑΤΙΝΑΞΟΥΝ, να κάνουν τις περιοχές κρανίου τόπο ώστε να προχωρήσει ακόμη περισσότερο η «ιερή» ανάπτυξη και να προκύψουν κι άλλες θέσεις εργασίας; ΓΕΛΟΙΟΙ! Που θαρρείτε ότι πείθετε με την αισχρή προπαγάνδα θεωρώντας μας ηλίθιους κι αντιδραστικούς, κάνοντας δήθεν ότι ΔΕΝ καταλαβαίνετε ΠΟΥ είναι η ένσταση! Ότι δεν αφορά στις μεταλλευτικές επενδύσεις γενικώς, αλλά στη συγκεκριμένη, με τους συγκεκριμένους όρους, στον συγκεκριμένο ιδιαίτερης ομορφιάς και αξίας τόπο που θα καταστραφεί ολοσχερώς για πάντα! Οι Σκουριές είναι το μεγάλο στοίχημα για την αποτίναξη της βρωμερής «σκουριάς» και τη λάμψη της «χρυσής» λογικής…
Ζητείται ΕΠΕΙΓΟΝΤΩΣ, εδώ και τώρα, ΤΣΙΠΑ κύριε ΤΣΙΠ(Ρ)Α !!!
Φωτογραφικό υλικό
