.
Το σενάριο *
– Από την αρχή δεν με είχε πάρει με καλό μάτι, είπε η Αναστασία μιλώντας για την πεθερά της.
– Πώς το είχες καταλάβει;
– Κάθε φορά που με έβλεπε με το γιο της έκανε λες και έβλεπε μπροστά της μια ανταγωνίστρια και όχι την κοπέλα του. Για να μην πω εχθρό.
– Φαίνεται έτσι να το νιώθεις, ότι σε έβλεπε σαν εχθρό της. Κι εσύ; Πώς την έβλεπες εσύ;
– Στην αρχή προσπάθησα να καταλάβω την αδυναμία που του είχε και μάλιστα έκανα τα πάντα για να της δείξω ότι δεν κινδύνευε να χάσει τη θέση που είχε στη ζωή του. Όσο κι αν προσπαθούσα για αυτό, τόσο εκείνη αρπαζόταν μαζί μου και δημιουργούσε προβλήματα με αποκορύφωμα τις παραμονές του γάμου μας που με συκοφάντησε με τα χειρότερα λόγια προσπαθώντας να διαλύσει αυτόν το γάμο ακόμα και στο παρά πέντε.
– Δεν τα κατάφερε όμως, επεσήμανα.
– Ναι, είναι αλήθεια. Δεν τα κατάφερε γιατί τότε για πρώτη φορά έκανα παραπάνω από ξεκάθαρο στο Νίκο ότι δεν επρόκειτο να ανεχτώ ξανά μια τέτοια συμπεριφορά. Λίγο έλειψε να του ζητήσω να διαλέξει ή εμένα ή εκείνη.
– Ευτυχώς που δεν το έκανες γιατί αντιλαμβάνεσαι πως ένα τέτοιο δίλημμα δεν έχει λογική.
– Αυτό σκέφτηκα κι εγώ και αντιστάθηκα στην επιθυμία μου να το κάνω. Λογική βέβαια δεν είχε και δεν έχει ούτε η δική της στάση.
– Είναι σίγουρο πως δεν υπάρχει καμία λογική στη στάση της πεθεράς σου απέναντι σου. Το ζήτημα είναι πώς επηρεάζει όλο αυτό τη σχέση σου με το Νίκο.
– Με το χειρότερο τρόπο. Νιώθω ότι είναι ένα μικρόβιο από το οποίο δεν μπορούμε να θεραπευθούμε. Δεν υπάρχει η ξεγνοιασιά που θα ήθελα να έχουμε μεταξύ μας. Κάθε φορά που θα μιλήσει για τη μαμά του, εγώ νιώθω να βράζει κάτι μέσα μου και πασχίζω να μην εκραγώ.
– Κι εκείνος; Το καταλαβαίνει;
– Πιστεύω πως ναι. Το βλέπει πρώτα από όλα στο πρόσωπό μου. Δεν μπορώ να κρυφτώ σε αντίθεση με τη μητέρα του που προσπαθεί να το παίξει πολιτισμένη όταν είναι μπροστά του. Παίζει ύπουλο παιχνίδι αυτή η γυναίκα.
– Δοκίμασες ποτέ να της μιλήσεις για όλο αυτό που υπάρχει μεταξύ σας και για το πώς νιώθεις;
– Άμεσα ποτέ. Και να σου πω την αλήθεια δεν έχω καμία διάθεση να της δώσω αξία δείχνοντας πως με ενοχλεί η συμπεριφορά της.
– Της δίνεις έτσι κι αλλιώς αξία από τη στιγμή που ασχολείσαι μαζί της. Ακόμα και τώρα, στη συνεδρία σου, μιλάς για αυτήν. Είσαι πολύ θυμωμένη μαζί της.
– Να μην είμαι; Μου έκανε τόσα που σε καμία περίπτωση δεν τα άξιζα. Αναρωτιέμαι αν θα ήταν αλλιώς με μια άλλη νύφη.
– Δεν θα το μάθεις ποτέ αγαπητή μου εκτός κι αν σκοπεύεις να αφήσεις το Νίκο και να ανοίξεις επομένως το δρόμο σε μια νέα του σχέση, είπα γελώντας.
– Φυσικά και όχι. Δεν πέρασα τόσα για να τον χαρεί κάποια άλλη.
– Σημασία έχει να μείνεις μαζί του γιατί τον αγαπάς και θέλεις να μοιραστείς τη ζωή σου μαζί του και όχι από ένα πείσμα.
– Το ξέρω αλλά όποτε σκέφτομαι τη μητέρα του, τα βάζω και μαζί του που δεν κατάφερε από την αρχή να ξεκαθαρίσει την κατάσταση.
– Τι θα ήθελες να είχε κάνει;
– Να της είχε μιλήσει, να της είχε βάλει όρια, να είχε διαχωρίσει τη θέση του από τη δική της, να με είχε υπερασπιστεί, να της είχε κάνει σαφές ότι είμαι εγώ η γυναίκα της ζωής του κι όχι εκείνη.
– Ίσως θα άξιζε να του τα πεις όλα αυτά. Να ξέρει τουλάχιστον τι χρειαζόσουν από εκείνον και τι χρειάζεσαι ακόμη.
– Τώρα είναι αργά.
– Έτσι πιστεύεις;
– Έτσι είναι. Είναι αργά για να διορθώσει αυτά που έγιναν μα και εκείνα που δεν έγιναν.
– Είναι πράγματι αργά για να αλλάξει κάτι από αυτά που έγιναν ή δεν έγιναν. Δεν είναι όμως αργά για να κάνει κάτι διαφορετικό από εδώ και πέρα.
Η Αναστασία τόλμησε να χαμογελάσει. Κι αυτή η υποψία αισιοδοξίας ότι τα πράγματα θα μπορούσαν να πάνε καλύτερα ανάμεσα στους δυο τους με το Νίκο ήταν αρκετή για να προσπαθήσει.
Το παιχνίδι
Η Αναστασία και ο Νίκος, όπως πολλά ακόμα ζευγάρια, κουβαλούν στη σχέση τους άλυτα θέματα με τις οικογένειες καταγωγής με συνέπεια να νιώθουν άσχημα και να βιώνουν εντάσεις που δεν θα υπήρχαν αν οι συνθήκες ήταν διαφορετικές. Ο Νίκος επιτρέπει στη μητέρα του να παρεμβαίνει στη ζωή του και στο γάμο του με την Αναστασία και ως εκ τούτου βρίσκεται συχνά στην άχαρη θέση να πρέπει να διατηρήσει ισορροπίες ή να απογοητεύσει τη μία από τις δύο. Και αυτό που παρατηρείται είναι ότι δυσαρεστεί συχνότερα τη σύζυγό του καθώς του είναι δύσκολο να σταθεί απέναντι στη μητέρα του και να της βάλει όρια.
Γιατί όμως συμβαίνει αυτό; Πολλοί άνθρωποι δεν έχουν καταφέρει να απεξαρτηθούν συναισθηματικά από τους γονείς τους και κυρίως από τις μητέρες τους με αποτέλεσμα να παραμένουν ανώριμοι και να θέτουν σε προτεραιότητα την ασφάλεια της σχέσης με την οικογένεια καταγωγής. Αυτό όμως αποδεικνύεται επιζήμιο για την υγεία της συντροφικής σχέσης και πυροδοτεί μεγάλες συγκρούσεις ανάμεσα στο ζευγάρι. Όσο λιγότερο αυτόνομος είναι ένας σύντροφος, τόσο μεγαλύτερες οι αντιπαραθέσεις με τον άλλον σύντροφο. Κι όσο μεγαλύτερες οι αντιπαραθέσεις με τον άλλον σύντροφο, τόσο ο πρώτος στρέφεται ξανά στη μητέρα του για υποστήριξη. Κι όσο αυτός στρέφεται στη μητέρα του για υποστήριξη, τόσο εκείνη νιώθει σημαντική και δεν ενθαρρύνει το γιο της να αφοσιωθεί στην καινούργια του οικογένεια.
.
.
Πολλοί άνθρωποι, κυρίως άντρες, δυσκολεύονται να θέσουν ξεκάθαρα όρια στις ανεπιθύμητες και απαράδεκτες συμπεριφορές των γονιών τους απέναντι στη σύντροφό τους από φόβο απόρριψης. Με άλλα λόγια φοβούνται μήπως οι γονείς τους παρεξηγηθούν ή θυμώσουν και αποφασίσουν να τους γυρίσουν την πλάτη. Αυτό που δεν αντιλαμβάνονται είναι ότι στην προσπάθεια τους να μην απορριφθούν από τους γονείς τους, αυξάνουν τις πιθανότητες να απορριφθούν από τη σύντροφό τους. Κι όταν το αντιλαμβάνονται είναι συνήθως αργά και χρειάζεται να κάνουν πολύ μεγάλη προσπάθεια για να ανατρέψουν αυτό που έχει διαμορφωθεί ως τοπίο στη σχέση τους.
Είναι επίσης χαρακτηριστικό ότι αδυνατούν να αντιληφθούν τη μητέρα τους ως “εισβολέα” στη συντροφική τους σχέση και εξακολουθούν να δικαιολογούν τη συμπεριφορά της ως υπερβολικό ενδιαφέρον και αγάπη για αυτούς. Είναι βέβαια αλήθεια πως οποιαδήποτε ανάμειξη των γονιών στη σχέση του ζευγαριού προξενεί προβλήματα και σαμποτάρει την επικοινωνία των δύο συντρόφων. Αν και φαινομενικά δείχνουν να ενδιαφέρονται για το καλό του παιδιού τους, ουσιαστικά υποδαυλίζουν τη σχέση και αποδυναμώνουν το παιδί που έχει πάψει προ πολλού να είναι παιδί.
.
.
Ας θυμόμαστε ότι ο ρόλος του γονιού είναι να βοηθά το παιδί του να “πετάξει” χρησιμοποιώντας τα δικά του φτερά και χωρίς να χρειάζεται δανεικά φτερά για να τα καταφέρει. Μόνο τότε ο γονιός θα έχει καταφέρει να διαμορφώσει έναν αυτόνομο, υπεύθυνο και ώριμο ενήλικα που θα ορίζει τη ζωή του και θα υποστηρίζει τις επιλογές του χωρίς να χρειάζεται καθοδήγηση ή εξωτερική υποστήριξη.
Υστερόγραφο
Δεν ξέρω πώς σε βρίσκει η ανάγνωση αυτού του άρθρου… δεν ξέρω αν έχεις κι εσύ μια παρεμβατική πεθερά … δεν ξέρω αν είσαι απογοητευμένη από τη στάση του συντρόφου σου.. δεν ξέρω τέλος αν θέλεις να συνεχίσεις να ζεις έτσι ή αν σκοπεύεις να αλλάξεις όρους στο παιχνίδι της ζωής σου… η πρόσκλησή μου είναι να κάνεις το πρώτο βήμα που θα σε φέρει πιο κοντά στην αλλαγή…
Τι λες; Παίζουμε λοιπόν;
*Απαγορεύεται από το δίκαιο της Πνευμ. Ιδιοκτησίας η καθ΄οιονδήποτε τρόπο παράνομη χρήση/ιδιοποίηση του παρόντος άρθρου, με βαρύτατες αστικές και ποινικές κυρώσεις για τον παραβάτη.
.
Κάθε Τρίτη στις σελίδες του Kulturosupa.gr
.
Μπορείτε να διαβάσετε το βιβλίο μου που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις iWrite με τίτλο “Μαθήματα στη γλώσσα της αγάπης” (πληροφορίες και online αγορά θα βρείτε εδώ)
.
.
Bίντεο, συνεντεύξεις και ομιλίες μου επισκεφτείτε το κανάλι μου στο You Tube.
..
Ακολουθήστε μας στα social media
..