Γράφει ο Μανώλης Ιωαννίδης για την Κουλτουρόσουπα.
Τι πιο στερεοτυπικό και προβλέψιμο απ’ το να κάνουμε λίστες στην αρχή κάθε χρονιάς με πράγματα που θέλουμε να κάνουμε… και να μην τα κάνουμε ποτέ. Έτσι, έχουμε τους παρακάτω 8 στόχους για τη νέα χρονιά που θα μπορούσαμε να εκπληρώσουμε ή και όχι.
1. Κοιτάμε τα μούτρα μας- αφού καταπιούμε την αστειότητά τους, γελάμε και με των άλλων.
Ανέκαθεν η καμπούρα των αλλονών ήταν το αγαπημένο μας πράγμα για μελέτη (εμβριθή, διεξοδική, επιπέδου διδακτορικού) αλλά και η δική μας έχει ένα τάδε ενδιαφέρον. Κάνουμε ένα βήμα πίσω απ’ το χορό της κακεντρέχειας και επικριτικότητας που τόσο καλά γνωρίζουμε τα βήματα ΟΛΟΙ και αφήνουμε τη μύτη μας να αναπνεύσει τον αέρα που της αναλογεί κι όχι αυτόν που προσπαθεί να κλέψει απ’ τους άλλους με το να χώνεται στον κόσμο τους. Ούτως ή άλλως, έχουμε κι εμείς διαταραχές (μη διαγνωσμένες συνήθως) αρκετές να μας κρατάνε ξύπνιους τα καθόλου τρυφερά βράδια της ενδοσκόπησης και ανασφάλειας. Όταν δε παίζει κάτι καλό στην τηλεόραση, ας ασχοληθούμε με αυτές.
2. Δεν είναι οι συνθήκες, η μαύρη μας η τύχη- είναι αυτός που λοξοκοιτάει στον καθρέφτη.
Όχι, δεν είναι ο θεός που μας μισεί, πρώτα απ’ όλα το κρασί. Σε όποια πόλη και να πάμε πάλι τα ίδια θα ανταμώσουμε για τον απλούστατο λόγο ότι μόνο αυτά μπορούμε να δούμε. Οκ, όχι πάντα, αλλά σε μια συντριπτική πλειονότητα του 85% των περιστάσεων που γυρίζουμε σιωπηλά των τροχό της τύχης επίρριψης ευθυνών σε οποιονδήποτε άλλο πέραν της αφεντιάς μας, ο μεγαλομέτοχος της ευθύνης είμαστε εμείς. Παρά τα (α)νοητικά ακροβατικά, τις συναισθηματικές τρίπλες και τα ψυχολογικά μας κόλπα, με ένα σύντομο ταξίδι στον καθρέφτη μπορούμε να εξιχνιάσουμε την υπόθεση- απ’ τα πρώτα επεισόδια κιόλας.
3. Λίγη παραπάνω υπομονή.
Τα είπε και ο Axl ο Rose κι αν τα είπε ο Axl ο Rose, είναι νόμος. Όσο κι αν ο κάθε ανόητος βρίσκει την υπομονή μας σαν ένα βαρέλι χωρίς πάτο, που το κλωτσάει κιόλας για να εξακριβώσει την ηλίθια θεωρία του, πρέπει να συνειδητοποιήσουμε τη ματαιότητα των πραγμάτων κι ότι ο κόσμος είναι ένα παιχνίδι που παίζεται εκτός έδρας. Βέβαια άλλο υπομονή κι άλλο ηττοπαθές βόλεμα: το ένα ευγενές χαρακτηριστικό ανεξαρτήτων όντων, το άλλο γελοίο καπέλο μικρομέγαλων παρουσιαστών που δεν πιστεύει κανείς. Αλλά σταδιακά έρχονται τα καλά τα πράγματα οπότε λίγη υπομονή (μη το παρακάνουμε) είναι πάντα χρήσιμη.
4. Improvise, adapt, overcome.
H προσαρμοστικότητα είναι η αρετή των δυνατών, πώς να το κάνουμε. Να καρποφορείς όπου και να σε χώσουν χωρίς να χάσεις τις ιδιαίτερες αποχρώσεις σου, είναι σωστό επίτευγμα. Είναι εκεί που αποφεύγουμε τα προβλήματά με πιρουέτες α λα Μπαρίσνικοφ και αλλάζει η μουσική και παίζει κάτι μεταλλιές χωρίς καθορισμένες χορογραφίες και κινήσεις. Εκεί λοιπόν είναι που δείχνουμε αντανακλαστικά, χωρίς βέβαια να καταναλωθούμε από έναν μεταμφιεσμένο χαμαιλεοντισμό. Όταν η ζαριά είναι κακή έχουμε την ευκαιρία να δείξουμε την ανθεκτικότητα μας ή να καταρρεύσουμε. Προτιμότερη επιλογή μάλλον η πρώτη. Υποθέτω.
5. Η βασταγμένη βαρύτητα του είναι.
Σύμφωνα με μελέτες που αποφάσισα ότι έγιναν κάπου κάποτε, οι περισσότεροι άνθρωποι δε ρωτήθηκαν αν θέλουν να γεννηθούν ή όχι. Οι περισσότεροι κιόλας θα πουν ότι θα προτιμούσαν να γεννηθούν και αυτή γενικά είναι μια καλή γνώμη. Δυσκολίες, αναποδιές, απογοητεύσεις και προβλήματα είναι αδύνατο να μην μας κάνουν μονίμως jump scare. Αλλά εμείς μπορούμε να βιώσουμε αυθεντικά το φόβο μας και μετά να γελάσουμε ειλικρινά με αυτόν. Όπως καλή ώρα στο Harry Potter με τα boggarts. Ο Νέβιλ φοβόταν τον Καθ. Σνέηπ αλλά τον φανταζόταν με τα ρούχα της γιαγιάς του για να καταλαγιάσει τον τρόμο. Κι έτσι οι νόμοι της βαρύτητας για λίγο πάνε περίπατο.
6. Σοβαροφάνεια ≠ ωριμότητα.
Καθένας κρύβει ένα παιδί μέσα του. Γιατί να το κρύβει- ας το ξαμολήσει να ηρεμήσει κι ο ίδιος και όλοι. Κατά προτίμηση όχι όταν οδηγάει ή περνάει έξω από ζαχαροπλαστείο. Αλλά να το αφήσει να πάρει το τιμόνι εκεί που ο ίδιος θα ‘βαζε ρότα για τον πλησιέστερο γκρεμό. Φυσικά δεν υπονοείται ότι ένας γελοίος παλιμπαιδισμός είναι η λευκή επιταγή με την οποία θα εξαργυρώσουμε τη διέξοδο της ζωής μας. Nope. Αυτό που πρέπει να γίνεται είναι αναλογιζόμαστε το πώς και το γιατί πρέπει να απολαμβάνουμε κάποια πράγματα, χωρίς αναμονή για επευφημίες, αποδοχή ή μακροβιότητα. Άλλο μεγάλος βιολογικά κι άλλο ψυχολογικά.
7. Η φλυαρία δεν είναι φιλοσοφία.
Φτάνει επιτέλους με το να ερωτευόμαστε τον ήχο της φωνής μας και την εκφορά της εξυπνάδας μας. Απορείς με μερικούς ανθρώπους πώς προλαβαίνουν να πάρουν ανάσα με τα τόσα που έχουν να πουν. Θα ‘πρεπε να υπάρχει ένα χρονόμετρο πάνω απ’ την κούτρα μας να μετράει αντίστροφα κάθε φορά που ανοίγουμε το στόμα. Να κλείνει το μικρόφωνο όταν παρέρχεται ο άπειρος χρόνος που έχουμε για να διευκρινίσουμε και την παραμικρή λεπτομέρεια της μεγαλειώδους πραγματικότητάς μας. Προφανώς και γραμμένο τον έχουμε τον άλλο και περιμένουμε καρτερικά, σπαραχτικά και ανελέητα να τελειώσει για να ξεκινήσουμε την έκθεση ιδεών αλλά enough! Έτσι σαν πείραμα ας βγάλουμε λίγο τον σκασμό και να δούμε μήπως η σιωπή έχει ωραία υφή και η ακρόαση ευεργεσία.
8. Γυμναστικές και δίαιτες.
Όσο καλές και δύσκολες είναι αμφότερες στο σωματικό επίπεδο άλλο τόσο ενδιαφέρουσες είναι σε ένα ψυχολογικό. Γιατί προσωπικά μιλώντας, μου είναι εύκολο να χάσω 3 κιλά σε λίγο καιρό αλλά το βρίσκω εξαντλητικό να αποφεύγω τις λιχουδιές από ιδέες και σκέψεις που καταναλώνω αμάσητα. Κι όσο ευγενής ασχολία είναι να ιδρώνει κανείς για ένα υγιές σώμα άλλο τόσο είναι για ένα υγιή νου. Που δεν κάνει κραιπάλες χωρίς αύριο, που δε λαχανιάζει στη πρώτη ανηφόρα, που σηκώνει το βάρος του ίδιου του εαυτού δίχως πρόβλημα. Σε καμία περίπτωση μια σπαρτιατική αγωγή ή μια νηστεία σε μια εξαντλητική θρησκεία αλλά μια διατροφή που δε μας αφήνει πολύ πέρα τα όρια της νοητική παχυσαρκίας. Το σώμα αργά ή γρήγορα εκπαιδεύεται, φτάνει στα όριά του- ο νους άραγε; Σνακ για σκέψη.
Ύστερα απ’ τον κόσμο
Kάθε Παρασκευή στην Κουλτουρόσουπα.
.
ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ ΜΑΝΩΛΗΣ:
..
Ακολουθήστε το Kulturosupa.gr στα social media
..