.
Πόση δύναμη χρειάζεται να εμπιστευθεί κανείς έναν άνθρωπο που δε γνωρίζει και να τολμήσει να κάνει όνειρα μαζί του. Πόση δύναμη χρειάζεται να τον ερωτευθεί.
.
Γράφει η Νέλη Βυζαντιάδου για την Κουλτουρόσουπα.
Το ζέσταμα
Αποφάσισα να γράψω κάτι για τον έρωτα μια που σήμερα έχει την τιμητική του. Είτε πιστεύετε είτε όχι σε αυτές τις επετείους, αφιερώστε λίγα λεπτά για να σκεφτείτε τη δική σας σχέση με τον έρωτα και τη θέση που του δίνετε στη ζωή σας.
Η δράση
Όταν ερωτευόμαστε, ανακαλύπτουμε πλευρές του εαυτού μας που μας ήταν άγνωστες ως τη εκείνη τη στιγμή. Λέμε πως ο έρωτας είναι τυφλός και μας κάνει να αφήνουμε στην άκρη όλα όσα πιστεύουμε με αποτέλεσμα να συμπεριφερόμαστε με τρόπο που ούτε κι εμείς μπορούμε να αναγνωρίσουμε από ένα σημείο και μετά. Τι σημαίνει αλήθεια όταν λέμε ότι ο έρωτας είναι τυφλός; Αν ερωτευθούμε, παύουμε να βλέπουμε γύρω μας με τον τρόπο που βλέπαμε προτού ερωτευθούμε ή μήπως χάνουμε εντελώς την ικανότητα να δούμε και να αντιληφθούμε την εξωτερική πραγματικότητα;
Όταν ερωτευόμαστε, αλλάζει η εσωτερική και εξωτερική πραγματικότητα. Η εσωτερική αλλαγή συμβαίνει επειδή σκεφτόμαστε, νιώθουμε και συμπεριφερόμαστε διαφορετικά καθώς επενδύουμε συναισθηματικά σε έναν άνθρωπο και αναπτύσσουμε προσδοκίες που άλλοτε είναι ρεαλιστικές και άλλοτε όχι. Η εξωτερική αλλαγή από την άλλη συμβαίνει επειδή καλούμαστε να συμπεριλάβουμε στην καθημερινότητά μας τις ανάγκες ενός άλλου ανθρώπου για τον οποίο νιώθουμε κάτι πολύ δυνατό, όμορφο και ενδεχομένως πρωτόγνωρο οπότε είναι λογικό να θέλουμε να του δώσουμε προτεραιότητα αφήνοντας στην άκρη τις ανάγκες άλλων ή ακόμα και τις δικές μας. Για παράδειγμα δεν έχουμε την ίδια επιθυμία να βγούμε με τους φίλους μας όπως είχαμε παλιότερα ή ενώ δεν μας αρέσει να κάνουμε κάτι, αρχίζουμε να το κάνουμε για να μη χαλάσουμε το χατίρι του ανθρώπου που ερωτευτήκαμε.
Τυφλός έρωτας σημαίνει, επίσης, ότι ενώ οι άλλοι μας λένε κάτι που βλέπουν απ’ έξω, εμείς αρνούμαστε πεισματικά να το δούμε ερμηνεύοντας αυτό που μας λένε μέσα από τα δικά μας φίλτρα. Πιστεύουμε λοιπόν ότι το λένε επειδή μας ζηλεύουν ή είναι υπερβολικοί στην κρίση τους, νιώθουν ότι μας χάνουν και προσπαθήσουν να μας κρατήσουν κοντά τους με κάθε τρόπο και πολλά άλλα. Τι θα γινόταν όμως αν ο έρωτας δεν ήταν τυφλός; Μήπως δεν θα είχε τη μαγεία που υποτίθεται ότι έχει; Κι αν δεν θα ήταν τυφλός, πώς θα κάναμε όλες τις υπερβάσεις για χάρη του και πώς θα πείθαμε τον ίδιο τον εαυτό μας για το πόσο ερωτευμένοι είμαστε;
Το πέρασμα από τον έρωτα στη δέσμευση δεν είναι πάντα ευδιάκριτο καθώς πολλοί δηλώνουν ερωτευμένοι αλλά δυσκολεύονται να αντιληφθούν ή να δηλώσουν δεσμευμένοι. Είναι πράγματι αξιοπρόσεκτο το ότι κάποιος μπορεί να παραμένει πιστός στον άλλον αλλά μόλις ακούσει ότι βρίσκεται σε σχέση, να αρχίσει να νιώθει ότι πνίγεται και να ψάχνει διέξοδο από αυτό που ο ίδιος επέλεξε.
Από πού μαθαίνουμε όμως για τον έρωτα; Το γονεϊκό ζευγάρι είναι το πρώτο ζευγάρι που γνωρίζουμε στη ζωή μας και είναι αυτό που μας διδάσκει τι σημαίνει να είμαστε ερωτευμένοι, να αγαπιόμαστε, να εμπιστευόμαστε, να πονάμε, να μοιραζόμαστε, να ελπίζουμε, να προσπαθούμε, να υποχωρούμε, να υπομένουμε και να χωρίζουμε. Πολλοί γονείς τείνουν να επικεντρώνονται αποκλειστικά και μόνο στο ρόλο τους ως γονείς ξεχνώντας πως οι δυο τους είναι και παραμένουν ζευγάρι, δυο άνθρωποι που υπήρξαν κάποτε χωρίς τα παιδιά τους. Ξεχνώντας πως πέρα από γονείς είναι και ζευγάρι, ξεχνούν τι σημαίνει αυτό για το παιδί και για όλα όσα μαθαίνει μεγαλώνοντας και παρατηρώντας δυο ανθρώπους και τη μεταξύ τους συντροφική σχέση. Γι’ αυτό άλλωστε ακούμε άπειρους ενήλικες να περιγράφουν τη σχέση των γονιών τους ως μία αρμονική ή εκρηκτική, φιλική ή εχθρική, παθιασμένη ή αδιάφορη σχέση δυο γονιών και σπάνια δύο συντρόφων. Κι αν τους ρωτήσει κανείς αν θυμούνται τους γονείς τους ως ζευγάρι, εκείνοι θα προσπεράσουν την ερώτηση λέγοντας πως δεν τους θυμούνται σε αυτό το σχήμα.
Υπάρχουν ασφαλώς και οι εξαιρέσεις που περιλαμβάνουν παιδιά, τα οποία αφηγούνται πικάντικες ιστορίες των γονιών τους. Θυμάμαι τις περιγραφές ενός θεραπευόμενου που μου έλεγε ότι ο πατέρας του ήταν τόσο ερωτευμένος με τη μητέρα του που δε νοιαζόταν για τίποτα άλλο παρά μόνο για το πώς ήταν εκείνη και τι ήθελε. Κι όταν εκείνη πέθανε, ο σύντροφός της βούλιαξε συναισθηματικά και δεν είχε την παραμικρή ενέργεια να ασχοληθεί με οποιονδήποτε άλλον, ούτε καν με τα παιδιά του. Για αυτόν η ζωή του είχε τελειώσει τη στιγμή που η αγαπημένη του είχε πεθάνει.
Το κλείσιμο
Μια γυναίκα και ένας άντρας που ερωτεύονται είναι δυο άνθρωποι που μέχρι να γνωριστούν μεταξύ τους ούτε καν φανταζόντουσαν πώς θα ήταν η ζωή τους και τι θα απολάμβαναν. Πόση δύναμη χρειάζεται να εμπιστευθεί κανείς έναν άνθρωπο που δε γνωρίζει και να τολμήσει να κάνει όνειρα μαζί του. Πόση δύναμη χρειάζεται να ερωτευθεί…
.
“Μαθήματα στη γλώσσα της αγάπης”:
(πληροφορίες και online αγορά, εδώ)
.
Ακολουθήστε το Kulturosupa.gr στα social media