Λυπάμαι, αλλά δεν έχω πιο κομψό τρόπο για να σου μηνύσω «άδειασέ μας τη γωνιά», εσύ, η πολιτική σου ξεφτίλα και το γραφικό σου σακίδιο! Ήδη την υπομονή μας μαζί σου θα τη ζήλευε κι ο Ιώβ και πρέπει να ανάψεις μια λαμπάδα ίσαμε το μπόι σου, σε όλα τα συστημικά ΜΜΕ που με το έτσι θέλω μας επέβαλλαν τη γλοιώδη παρουσία σου. Με την ταμπέλα – και καλά, του «εναλλακτικού πολιτικού», αποκλειστικά χάρη σε ένα μυστηριώδες σακίδιο στην πλάτη, απομεινάρι από την εποχή των τηλεοπτικών «Πρωταγωνιστών» και του «καλησπέρα- καλησπέρα». Άλλωστε στην εν λόγω πολυετή εκπομπή χρωστάς όσα καταχρηστικά καρπώθηκες, κατεβαίνοντας στον πολιτικό στίβο ως αμερικανάκι περιωπής, με τη φιλοδοξία να κουμαντάρεις ένα «Ποτάμι». Που εσύ φαντασιωνόσουν τον Δούναβη στη θέση ενός ρυακιού με μπουγαδόνερα κι αποπλύματα.
Συλλέγοντας στις κοίτες του όσους απογοητευμένους, πικραμένους, άστεγους, κυκλοφορούσαν στην πιάτσα, και πάντως εύπιστους στις απίστευτες παπαρολογίες ενός «κινηματία». Που χωρίς το παραμικρό όραμα/ πρόγραμμα/ θέσεις, περιέφερε ακούραστα ανά την επικράτεια τη φαιδρή αιθαλομίχλη του, προκειμένου να μαζέψει σπυρί- σπυρί τα ψηφαλάκια, «όχι για μένα, για τη φουκαριάρα την πατρίδα» (αθάνατο σλογκανάκι!) Κι αφού φλόμωσε το σύμπαν με νεφελώδη ηθικοπλαστικά, πατριωτικές κορώνες, παιδαριώδεις αφέλειες προς μαθητούδια νηπιαγωγείου, κατάφερε να παραπλανήσει – ω του θαύματος- μέχρι και σοβαρούς ανθρώπους, που πάνω στην απελπισία του χάους, πιάστηκαν στο δόκανο. Και λειτούργησαν άθελά τους και παρά τις αγνές προθέσεις τους, ως πιασάρικη βιτρίνα ενός ανεκδιήγητου «κινήματος», που ο θεός να το κάνει…
Ωστόσο, τούτο το ανεκδιήγητο συνονθύλευμα κατάφερε να «τρουπώσει» στη Βουλή τον Ιανουάριο του 2015 με ένα 6%, καθότι το προμόσιον χτύπησε ταβάνι, πέραν της απελπισίας του ψηφοφόρου μπρος στην κάλπη… Η κοινοβουλευτική του πορεία ήταν τόσο αξιοθαύμαστη, που στις επόμενες εκλογές, μόλις εννέα μήνες μετά, μετά βίας απέσπασε ένα 4%, ίσα το όριο για να ξανα- τρουπώσει… διότι και οι πλέον εύπιστοι ή αφελείς, άρχισαν να αντιλαμβάνονται ότι τόση θολούρα, ούτε η σουπιά με το μελάνι της, και τόση αποδόμηση, ούτε τα τουβλάκια Lego!Ανύπαρκτες και ασαφείς θέσεις (πού να τις βρει άλλωστε), καμιά ιδεολογική ταυτότητα, αναξιοπιστία, τρικυμία εν κρανίω, τα γνωστά παιχνιδάκια εξουσίας παίζοντας το εκάστοτε δεκανίκι κατά τη φορά του ανέμου, «φέρτε οποιοδήποτε μνημόνιο να υπογράψουμε τώρα» και λοιπά… αντισυστημικά, που έκαναν τους «ποταμίσιους» να το φυσάνε και να μη κρυώνει με τον δηθενιάρη «εναλλακτικό» δημαγωγό, που πιο… δεινόσαυρος πεθαίνεις με την παλαιο-κομματίλα να βρωμάει και να ζέχνει!
Πάνω λοιπόν στον επιθανάτιο ρόγχο «να ζει κανείς ή να μη ζει», με το «κίνημα» υπό διάλυση και το ποσοστό στα τάρταρα μη επιτρέποντας την είσοδο στη Βουλή ούτε ως ανέκδοτο, ήρθε η πρόταση της Φωφάρας για συνεργασία, προκειμένου όλοι μαζί οι ετοιμοθάνατοι – άκουσον, άκουσον!- να… αναστήσουν την Κεντροαριστερά! Με απλά λόγια δηλαδή, ένας χώρος που προ πολλού οι πολίτες με την απαξίωσή τους έχουν καταστήσει ανύπαρκτο, που στερείται εξ ορισμού καθαρής ιδεολογίας και θέσεων, που βάσει απανωτών εκλογικών διαδικασιών έχει μπει στο χρονοντούλαπο και ΔΕΝ διαθέτει χρόνια τώρα λαϊκό έρεισμα… κάποιοι καρεκλοκένταυροι, προκειμένου να διατηρήσουν τη βουλευτική έδρα που χάνουν, πασχίζουν σώνει και καλά να τον «αναβιώσουν»! Και το πιο τρελό είναι ότι πασχίζουν να πείσουν για την «αναγκαιότητά» του, αυτούς που έστειλαν δια της ψήφου το συγκεκριμένο χώρο και τους ανεπαρκείς εκπροσώπους του, στον αγύριστο! Το λες και νεκρολαγνεία κουτοπόνηρων τυμβωρύχων…
Εν μέσω των οποίων, ο φαιδρός κυρ Σταύρος με το ετοιμοθάνατο απόκομμα, δεν θα έχανε βεβαίως την ευκαιρία να αυτοπροταθεί για υποψήφιος αρχηγός της «αναγεννημένης» Κεντροαριστεράς- που τύφλα να ‘χει ο Λάζαρος! Διότι ξέρει καλά ο φιλόδοξος σακιδιοφόρος ότι παίζει το τελευταίο του χαρτί κι αν δεν του κάτσει και τούτη η ευκαιρία, η πολιτική καριέρα που κυνήγησε με λύσσα, πάπαλα! Τέρμα το υφάκι του πολιτικού «παράγοντα», οι δόξες και τιμές, τα βουλευτικά προνόμια και αποζημιώσεις, κι άντε να επιστρέφεις ταπεινωμένος στα ρεπορταζ πεζοδρομίου, στο «καλησπέρα- καλησπέρα», στις φουφούδες των άστεγων με το σακίδιο στην πλάτη και το μπλοκάκι στο χέρι, καθισμένος κατάχαμα… μπορεί πριν η σκηνοθεσία να πουλούσε, όμως τώρα ως πρώην πολιτευτής με γνωστή ταυτότητα, θα ζοριστεί στην πώληση.
Οπότε η υποψηφιότητα ήταν μονόδρομος για τον ίδιο, άσχετα που το κόμμα του αλυχτούσε για την προσωπική αυθαίρετη απόφασή του, αγνοώντας καταστατικά και δημοκρατικές διαδικασίες ενός συλλογικού οργάνου. Και φυσικά επιδόθηκε όπως οι 9 συν-υποψήφιοί του- ζωή να ‘χουν- στη δέουσα προεκλογική εκστρατεία σύμφωνα με το στυλάκι του, επενδύοντας και τούτη τη φορά σε άκρατο λαϊκισμό, τη γνωστή του αερολογία χωρίς να λέει απολύτως τίποτα, αμολώντας γελοία τσιτάτα περί του «καλού της πατρίδας, της ανάπτυξης, του δικαίου, των πολιτών»… γενικώς περί αξιών, για όποιον αντέχει να τον ακούει χωρίς να ξερνάει. Παρουσιάζοντας την ψόφια Κεντροαριστερά με το ανύπαρκτο στίγμα, ως το «καινούργιο» (σε καλό μας!) που θα φέρει τη λύτρωση των βασάνων μας, αυτό που λέμε «είδαμε το φως το αληθινό» οι αόμματοι και αναβλέψαμε ή ως πανάκεια «δια πάσαν νόσον και μαλακίαν»…
Προκειμένου δε να προωθήσει την υποψηφιότητά του ο αριβίστας, έφτασε μέχρι το σημείο να εμφανιστεί, αν είναι δυνατόν, στην «Ελληνοφρένεια»! Δίνοντας συνέντευξη στην πρεμιέρα της εκπομπής με δεδομένα τα υψηλά νούμερα, πού;;;; Στον τσολιά!!! Που αμφιβάλλω αν υπήρξε άλλος σε οποιαδήποτε σατιρική ή μη εκπομπή, που να τον έχει ξεσκίσει σε τέτοιο βαθμό! Διότι δεν επρόκειτο για απλή, συνήθη σάτιρα, τύπου «λέμε κανά αστειάκι να χαζολογήσουμε με τον Σταύρο»… Μιλάμε για απίστευτες χοντράδες, που παρά την ευστοχία τους, ξεφτίλιζαν σε ακραίο βαθμό το Ποτάμι και τον ίδιο και μάλιστα με χαρακτηριστική εμμονή, σχεδόν σε κάθε εκπομπή. Και σε αυτόν που τον έφτυνε κατάμουτρα με ροχάλες επί ένα χρόνο, δεν είχε τον παραμικρό δισταγμό να εμφανιστεί δίνοντας συνέντευξη, παραμονή της εκλογικής αναμέτρησης! Τέτοια ξεδιαντροπιά, τόσο για τον αδίσταχτο ξεφτιλισμένο αρχηγό που γλείφει με άνεση τα φτυσίματα, όσο και για τον ξεπουλημένο «τσολιά», που ούτε στάλα τσίπας!
Τί απέμεινε στον φαιδρό μετά το μπαράζ προώθησης και τα απανωτά ξεφτιλίκια; Ένα δυσκολοχώνευτο 3% – και πολύ τού είναι- να έχει να πορεύεται στον σωτήριο κεντροαριστερό δρόμο, αρκεί να πηγαίνει τοίχο- τοίχο γιατί τα συντρόφια απ’ το Ποτάμι δεν αστειεύονται. Βέβαια, ποσώς μας απασχολούν τα εσωκομματικά τους, εμείς ένα έχουμε να πούμε στον ανεκδιήγητο «πολιτικό»- μηντιακό κατασκεύασμα: «Άρον τον σάκον σου και περιπάτει»! Το πολύ για αποχαιρετιστήριο , να σου αφιερώσουμε το Σαββοπουλικό άσμα «Γεια σου Σταύρο και κυρ Σταύρο και αφέντη τσουτσουλομύτη…» Άντε να ξελαφρώνει λίγο το τσίρκο από τους ερασιτέχνες σαλτιμπάγκους!
Φωτογραφικό υλικό
