Από την Π. Στασινοπούλου
Ήταν η σειρά του Τόνι Σφήνου και θαρρώ ότι άργησαν να του «την πέσουν»… Για να πω την αλήθεια, περίμενα πολύ νωρίτερα κάποια «αντίδραση» από την τάξη των υδραυλικών, καθότι το γελοίο σλογκανάκι «στάει η βρυσούλα, στάει;», χτύπησε ταβάνι στην κλίμακα των σεξουαλικών υπονοούμενων- συνοδευόμενο βεβαίως από το ανάλογο πορνο-υφάκι του τηλεγόη. Ωστόσο τσιμουδιά από τους εν λόγω επαγγελματίες, που στο συγκεκριμένο κόνσεπτ παρουσιάζονται λίγο- πολύ ως κάτι μεταξύ λιγούρη επιβήτορα, χυδαίου πέφτουλα και έκφυλου πορνοστάρ, που ξερογλείφεται προκλητικά στο άκουσμα (και την ιδέα) του «στάει»… Που σημαίνει δύο τινά: ή α) οι υδραυλικοί κατά βάθος (και πλάτος) κολακεύονται με το σεξουαλικό στερεότυπο που έχει εδραιωθεί για πάρτη τους, ως η πλέον κλασική γυναικεία φαντασίωση ή β) διαθέτουν χιούμορ- έστω και αυτής της ποιότητας- οπότε χαζογελάνε με τη σαχλαμαρίτσα και σιγά μη την πάρουν στα σοβαρά και κάτσουν να αναλύσουν τον «σεξισμό» σε βάρος τους (;)…
Αδυνατώ, ας πούμε, να φανταστώ συζήτηση- προβληματισμό μεταξύ υδραυλικών του τύπου: «Νομίζω φίλτατε συνάδελφε ότι η διαφήμιση με τον κ, Σφήνο, πλήττει βαθύτατα το κύρος, την αξιοπρέπεια,, την σοβαρότητα του κλάδου μας. Είναι αδιανόητο να υποδύεται ο εν λόγω κύριος κάποιον εκπρόσωπό μας που αντί να ξεβουλώνει το σιφόνι, επιδίδεται σε πρωτοφανή σεξουαλική παρενόχληση προς την πελάτισσα με χυδαία υπονοούμενα. Θεωρώ ότι η προσέγγιση που μας παρουσιάζει ως κοινούς μπήχτες ή πεινασμένα σεξουαλικώς λιγούρια, έτοιμα να επιτεθούν προς συνουσία αδιακρίτως, προσβάλλει κατάφωρα την επαγγελματική μας υπόσταση, αλλά και την ανδρική μας αξιοπρέπεια. Επιβάλλεται κατά τη γνώμη μου να αντιδράσουμε δυναμικά και να κινηθούμε δικαστικά, για την αποκατάσταση της τιμής μας».
Αντίθετα, το παρακάτω μου φαίνεται πιο ρεαλιστικό για την περίσταση: «Ρε συ, την είδες τη διαφήμιση μ’ αυτόν το χλεχλέ τον Σφήνο που κάνει τον υδραυλικό; Κι όλο στάει η βρυσούλα και στάει και βλεφάριασμα να πούμε, και κλείσιμο μάτι και ξερογλείψιμο και νοήματα… τουλάχιστον να μας έδειχνε και τη γκόμενα, αν αξίζει τόσο πέσιμο ή τζάμπα ξεφτίλα! Πλάκα έχει ο τύπος, μούρη μιλάμε! Το κακό μόνο είναι που ξεσηκώθηκε η δικιά μου η Τασούλα καθώς την είδε κι άρχισε τον εξάψαλμο «Γελάς ε; Μωρέ καλά τα λέω εγώ και με βγάζεις τρελή! Είδες; Μέχρι και στη διαφήμιση σας ξεφωνίζουν, που θα πει καπνός χωρίς φωτιά δεν βγαίνει! Ή μήπως τυχαία σε κάθε τσόντα θα βρεις κι έναν υδραυλικό να μερεμετίζει τα υδραυλικά της μαντάμ και τάχα μου κουβαλάει και το βαλιτσάκι για φερετζέ και τζάμπα βάρος! Όλα τα γουρούνια την ίδια μούρη έχετε, ακούς;;;» Κι όποτε τη βλέπει μου καρφώνει ένα βλέμμα φαρμακερό ρε φίλε κι εγώ κοιτάω αλλού… Δε λέω, έχω τα τυχερά μου- μάτσο οι ξελιγωμένες, ξέρεις, αλλά εγώ φίλε, βράχος να πούμε! Κύριος, όχι σαν το σαλιάρη τον Σφήνο! Νισάφι ρε μάγκα!»
Ωστόσο, αν οι υδραυλικοί (ψιλο)κολακεύτηκαν ή (ψιλο)γέλασαν- πάντως ουδέποτε αντέδρασαν ως θιγμένοι, δεν συνέβη το ίδιο με την «σοφιστικέ» τάξη των φαρμακοποιών για το νέο κόνσεπ, όπου οι διαφημιστές του 11880 είχαν τη φαεινή έμπνευση να βάλουν τον Τόνι Σφήνο να υποδυθεί έναν (τρόπος του λέγειν) «εκπρόσωπό» τους… ο οποίος αντί να πουλάει φάρμακα για να γιατρέψει, πλασάρει το «γιατρικό» που γνωρίζει καλά… ήτοι το σαλιάρικο σεξ απήλ του παρωχημένου γόη, απιθώνοντας περιπαθή φιλάκια στα καλλίγραμμα πόδια «πονεμένης» κοπελιάς, ενώ πίσω από τη τζαμαρία οι γηραλέοι πελάτες σε αναμονή, επιδίδονται σε οφθαλμόλουτρο άκρως παραστατικό του στυλ «δώσε και μένα μπάρμπα»… Με ευφυές σλόγκαν και βαθυστόχαστο μήνυμα «θα το κάνω μάκια κι πόνος πάαααααει!!!» Μιλάμε για τρελή φαντασία, αλλά κυρίως ευστοχία και αισθητική, με μόνο προφανή στόχο την πρόκληση και συζήτηση γύρω από την εν λόγω διαφήμιση, οπότε όντως οι εγκέφαλοι χτύπησαν διάνα!
Όταν δε ακολούθησε και η έντονη καταγγελία συνοδεία απειλών για νομικά μέτρα, από τον σύλλογο των θιγμένων φαρμακοποιών, με αποτέλεσμα να ενταθεί η βαβούρα και να λάβουν γνώση του βίντεο άπαντες, οι «πεφωτισμένοι» είχαν κάθε λόγο να τρίβουν τα χέρια. Καθότι η επιπλέον προβολή, ανεξάρτητα από το θετικό ή αρνητικό της πρόσημο, μόνο ως ευεργετική μπορεί να εκληφθεί, για την ακρίβεια ως μάννα εξ ουρανού. Οι δε φαρμακοποιοί κατακεραυνώνουν με βαρείς χαρακτηρισμούς το κατασκεύασμα, απειλώντας να προσφύγουν στη δικαιοσύνη για την προσβολή του κλάδου και της προσωπικότητάς τους, θεωρώντας το επιπλέον ιδιαίτερα σεξιστικό σε βάρος των γυναικών. Που σημαίνει ότι οσονούπω ακολουθούν οι ακόμα πιο εύθικτες γυναικείες οργανώσεις απανταχού, ώστε ο ντόρος να γίνει πιο αποτελεσματικός, παράλληλα με τη συνήθη γραφικότητα ανάλογων περιπτώσεων.
Όπως ακριβώς είχε αντιδράσει παλιότερα ο κλάδος των νοσηλευτών για διαφήμιση σχετική με την αιμοδοσία και συμμετοχή δύο νοσοκόμων με σεξουαλικά υπονοούμενα… ή ο κλάδος των φορτηγατζήδων ακόμα πιο παλιά, πάλι για διαφήμιση που παρουσίαζε τους «βαρβάτους» αρσενικούς με δόση «χαριτωμενιάς», και άλλα αντίστοιχα που τώρα μου διαφεύγουν, πάντως με κοινό παρονομαστή την ευθιξία κάποιων τάξεων ιδιαίτερα «ευαίσθητων» που δεν σηκώνουν μύγα στο σπαθί τους! Κυρίως όμως αδυνατούν να αναγνωρίσουν το χιούμορ γενικά ως μέσο- κώδικα επικοινωνίας ενός μηνύματος, διότι αν το αποδεχθούν νιώθουν σαν να εκπίπτει το κύρος τους, οπότε επιλέγουν το οριστικό διαζύγιο μαζί του. Η γνωστή και μη εξαιρετέα εμπλοκή μεταξύ σοβαρότητας και σοβαροφάνειας, που σε κάποιους «σοφιστικέ» κύκλους κάνει θραύση, αγγίζοντας την παθογένεια. Ο επιστήμων, ο κουλτουριάρης, ο ψαγμένος κλπ. θαρρεί ότι το γέλιο ανήκει στην απαίδευτη πλέμπα και κρατά για τον «ανώτερο» εαυτό του το ρόλο του μουντρούχου με το ξινισμένο υφάκι.
Κι αυτό γιατί ο «ανώτερος» εαυτός του ΔΕΝ διαθέτει την εγκεφαλική επάρκεια για να εκτιμήσει το χιούμορ ως δείκτη ευφυίας, και εφόσον το απορρίπτει ΔΕΝ είναι σε θέση να αξιολογήσει την ποιότητά του. Διότι αν είχε αυτήν την πνευματική ικανότητα, δεν θα έκανε λόγο για (ανυπόστατη) προσβολή του κλάδου και του επαγγελματικού κύρους ή για σεξισμούς (τελικά αυτή η καραμέλα μας έχει στοιχειώσει!), αλλά για κακής ποιότητας χιούμορ! Είναι αστείο και γραφικό κύριοι, εν προκειμένω φαρμακοποιοί αλλά και λογής «εύθικτοι» κατά καιρούς, να πιστεύετε στα σοβαρά ότι μέσω μιας κακόγουστης, ανέμπνευστης διαφήμισης, «πλήττεται» η επαγγελματική σας υπόσταση. Στην ουσία εκδηλώνετε ανασφάλεια, δεχόμενοι ότι αυτή η υπόσταση είναι τόσο ευάλωτη και τρωτή, που… κινδυνεύει από κάθε τυχαίο καρκατσουλιό και χρήζει νομικής προστασίας! Καταφέρνοντας εν τέλει, πέρα από γραφικότητα, να αναδείξετε το «τίποτα» σε «μείζον» και να αλείψετε βούτυρο στο ψωμί του διαφημιστή.
Ας ξεκαθαρίσουμε λοιπόν ότι παρόμοιες διαφημίσεις ΔΕΝ πλήττουν τη σοβαρότητα οποιουδήποτε κλάδου που αντιδρά λόγω ανασφάλειας ή σοβαροφάνειας, αλλά την αισθητική οποιουδήποτε θεατή. Το χιούμορ είναι πολύ σπουδαία και πολύ σοβαρή υπόθεση για να ευτελίζεται σε χυδαία σαχλαμάρα από ανέπνευστους εγκεφάλους που βολεύονται να το χρησιμοποιούν ως πρόσχημα για την ανεπάρκειά τους. That ‘sthepoint, φίλτατοι θιγμένοι κι αφήστε τις υποκριτικές κορώνες… που, μεταξύ άλλων, σε τούτη τη διαφήμιση σας έπιασε αίφνης ο πόνος για τον «σεξισμό» σε βάρος των γυναικών, όταν ολόκληρες εκπομπές στηρίζονται ακριβώς σε αυτόν, πουλώντας γυναίκες σαν σφαχτάρια… Φτάνουν οι «πόνοι» που μας δέρνουν ολούθε, ας λείψει τουλάχιστον ο δικός σας.
Φωτογραφικό υλικό
