ΤΟΥ ΑΝΤΩΝΗ ΔΕΛΛΑΤΟΛΑ
Τα ενεχυροδανειστήρια μας ήταν κυρίως γνωστά από ξένες ταινίες ή από ιστορίες του πολέμου και της κατοχής και ήταν συνδεδεμένα στην κοινή συνείδηση με την αισχροκέρδεια και την απάτη. Στα χρόνια της κρίσης η εξάπλωση και διάδοσή τους υπήρξε εντυπωσιακή. Ξεφύτρωναν σαν μανιτάρια το ένα μετά το άλλο και για πολλούς αποτελούσαν την πιο πειστική απόδειξη για την καταστροφή που υπέστη η οικονομία της χώρας και κατά συνέπεια των νοικοκυριών. Στην Ελλάδα το ενεχυροδανειστήριο είναι θεσμός που λειτουργεί από τον 19ο αιώνα, αλλά η σχετική νομοθεσία ανανεώθηκε ριζικά κατά τα χρόνια του Μεσοπολέμου. Στην αγορά συναντά κανείς δυο ειδών ενεχυροδανειστήρια: το κρατικό που λειτουργεί ως κοινωνικό μέτρο για την προστασία των πολιτών από τους τοκογλύφους και τα ιδιωτικά που «βαράνε» στην ανάγκη των πολιτών.
Φωτογραφικό υλικό
