Γράφει η Πίτσα Στασινοπούλου για την Κουλτουρόσουπα.
Η φετινή μαγειρική παράκρουση στα κανάλια, που όποια ώρα κι αν ανοίξεις τη ρημάδα, από το πρωί μέχρι το βράδυ, ΔΕΝ υπάρχει περίπτωση να μη πέσειςπάνω σε κουζίνα, μάγειρα και φαγιά, φτάνει σε σημείο αναγούλας που λες «μπούκωσα μέχρι σκασμού, πάρτε τα από μπροστά μου, θα ξεράσω!» Μόνο στις ειδήσεις δεν έβαλαν μέχρι στιγμής «ενότητα μαγειρικής», αντικαθιστώντας τα ψυχρά γραφεία με το οικείο πλέον σκηνικό νεροχύτης- ψυγείο- φούρνος- πολυμίξερ συν τα απαραίτητα γλαστράκια με φρέσκα μυρωδικά, ίσως επειδή εκεί επιδίδονται σε άλλου τύπου υψηλή «μαγειρική» σε άυλες κρυφές κουζίνες και νιώθουν ήδη καλυμμένοι… ωστόσο ένα ρεαλιστικόκοψιδάκι πού και πού από τα χεράκια του άνκορμαν με σκούφο και ποδιά πάνω από τη φουφού, όσο να πεις θα έσπαζε την κυριλέ βαρεμάρα και θα άκουγες με ανανεωμένο ενδιαφέρον- μη πω και συμπάθεια- για το κυνήγι των ανεμβολίαστων… μήπως είναι ώρα να συμβαδίσουν κι αυτοί με το υστερικό τηλε- μαγειρικό πνεύμα της εποχής, να σπάσουν τα βαρετά στερεότυπα, να πετάξουν επιτέλους τάμπλετ και στυλό ως προέκταση του χεριού τους και να πιάσουν πηρούνες και κουτάλες- που εδώ τουλάχιστον ο προφανής συμβολισμός του «μαγειρέματος» πέφτει διάνα;;; Για κοιτάξτε το παιδιά… μόνο τα νούμερα να σκεφτείτε φτάνει!
Βέβαια θα μου πεις, εδώ πήξαμε φέτος από ριάλιτι και διαγωνισμούς μαγειρικής– συν τις άπειρες σχετικές εκπομπές, συν τα καθιερωμένα ένθετα στα άπειρα πρωινάδικα- κι εσύ προτείνεις να τα φάμε στη μάπα και στις… ειδήσεις; Μα εδώ είναι η μαγκιά κι όποιος τολμούσε τη σουρεαλιστική ανατροπή θα έπαιρνε όλο το πακέτο, αλλά πού κότσια… τέλος πάντων, εγώ μια ιδέα έριξα για να μην υστερούν από την εποχή και να χαλαρώσουν από την άκαμπτη σοβαροφάνεια οι κυριλέ κουστουμάτοι κι ας την πάρει το ποτάμι (της σαβούρας)… Διότι όπως και να το κάνουμε η εποχή επιτάσσει ένα παράδοξο «δόγμα» λες και αίφνης τερματίσαμε την κοιλιοδουλία: ΔΕΝ νοείται κανάλι που σέβεται τον εαυτό του και το κοινό, χωρίς να εντάξει στο πρόγραμμά του ένα (μη σου πω και δύο) μαγειρικά ριάλιτι, προς εικονική τέρψη όχι του ουρανίσκου- καθότι η πλειοψηφία των εδεσμάτων είναι να ξερνάς στη φαντασίωση ότι τα τρως- αλλά προς τέρψη της αφόρητης βαρεμάρας τις μακριές νύχτες του χειμώνα και βεβαίως της νοσηρής περιέργειας για τις αντιδράσεις άγνωστων, που έχουν καλλιεργήσει φιλότιμα εδώ και χρόνια τα πάσης φύσης ριαλιτο- σκουπίδια με την άκρως «ψυχαγωγική» τακτική της κλειδαρότρυπας…
Κι από τη στιγμή που ένας καναλάρχης κάνει την αρχή στην εφαρμογή του «δόγματος» κι οι άλλοι βλέπουν να σαρώνει, τί πιο φυσικό να ακολουθήσουν ως μπουλούκια, παίζοντας μπουνιές ποιος θα εξασφαλίσει δικαιώματα για ό,τι μαγειρικό κυκλοφορεί στην τηλεοπτική πιάτσα κι αρχίζει το κονταροχτύπημα στην αρένα μετρώντας με αγωνία πόντο- πόντο την τηλεθέαση στο «δυναμικό» (κατά προτίμηση) καταναλωτικό κοινό… το γεγονός ότι πέφτουν ο ένας πάνω στον άλλο στην «ζώνη της μεγάλης ακροαματικότητας» κι ο τηλεθεατής έχει απέναντι μια ντουζίνα ομοειδή προγράμματα με κοινό κόνσεπτ«μαγειρεύω ασυναρτησίες– κρίνομαι από Ιεροεξεταστές – σχολιάζω κλαψουρίζοντας ή χαζογελώντας ή κουτσομπολεύοντας» δεν φαίνεται να πτοεί τα κανάλια που πιθανότατα θα «καούν» όλα μαζί λόγω μπουχτίσματος, καθότι το πολύ το κύριε ελέησον- όσο μελωδικά ή με όσες παραλλαγές κι αν ψάλλεται- το βαριέται κι ο παπάς, πόσω μάλλον ο έρμος ο πιστός…
Ωστόσο αντιλαμβάνονται το αυτονόητο, ότι πόσο πια να σε καθηλώσουν οι παπαρο- γκουρμεδιές γαρνιρισμένες με πανσέ… άντε να δεις μια τη συνταγή, άντε δυο, άντε τρεις και το λουρί της μάνας! Οπότε προφανώς ποντάρουν στο καστ, στους σοφά επιλεγμένους συμμετέχοντες με αμιγώς «μαγειρικά» κριτήρια και στο ζουμερό ριάλιτι που θα βγάλουν – το καλό που τους θέλουν! Δεν είναι απαραίτητο να είσαι επαγγελματίας, δεκτοί και χομπίστες με «αγάπη» στη μαγειρική που εξασκούν σε βολικά θύματα, με διακαή πόθο «να κάνουν το όνειρο πραγματικότητα» (γυαλί είναι αυτό όχι αστεία), με κάποια πιασάρικη ιδιαιτερότητα πάσης φύσης που πουλάει, με ιντριγκαδόρικο χαρακτήρα ώστε με την κατάλληλη «ενθάρρυνση» να κάνουν μπάχαλο το σύμπαν και βεβαίως τεράστια λαχτάρα, πέρα από το να «ζήσουν την εμπειρία», να μυηθούν από διάσημους σερ στα απόκρυφα της προχωρημένης κουζίνας…
Και λέω τώρα εγώ η αφελής, σκεπτόμενη τα νέα αγόρια και κορίτσια που στη φάση του επαγγελματικού προσανατολισμούεπιλέγουν το επάγγελμα του μάγειρα και εγγράφονται σε μια ιδιωτική σχολή- ΙΕΚ…Ποιος ο λόγος καλά μου παιδιά να ξεπαραδιαστούν οι οικογένειές σας εν καιρώ κρίσης με δυσβάσταχτα δίδακτρα, να μπείτε ξανά μανά στα θρανία, να φορτωθείτε διάβασμα, πρακτικές κι εξετάσεις και στην τελική να σας ξέρει μόνο ο κυρ Τάσος ο ταβερνιάρης που πιθανόν να σας προσλάβει για τη λάντζα και να κόβετε σαλάτες με ολίγον από… δάχτυλο;;; Όχι, πέστε μου έναν σοβαρό λόγο όταν βλέπετε τί γίνεται στο γυαλί και συγγνώμη κιόλας που κάνω χαλάστρα στα ΙΕΚ, αλλά φταίω εγώ;;; Ας έπαιρναν τα μέτρα τους- μια σύμπραξη με τα κανάλια ας πούμε- όταν έβλεπαν την τηλεοπτική μαγειρική λαίλαπα νομίζοντας ότι θα φέρει ενθουσιώδεις σπουδαστές τίγκα μεtattooστην πόρτα τους, θαμπωμένους από την επιτυχία των τηλεμάγειρων…
Αμ δε!
Χαζοί είναι οι φανς να πάνε στα ΙΕΚ, να πληρώσουν ένα σκασμό λεφτά, να διδαχτούν τα συμβατικά «Λόλα να ένα μήλο», να τρέχουν πέρα δώθε στις γλιτσιασμένες κουζίνες κάθε χλιμίτζουρα για πρακτική και να καταλήξουν παντελώς άγνωστοι σαλατοκόφτες χωρίς ουδέποτε να αξιωθούν το δέος της «μοριακής κουζίνας»;;;Ε όχι δα, τη στιγμή που η τηλεοπτική σειρήνα τους καλεί με ανοιχτές αγκάλες, όχι μόνο εντελώς δωρεάν αλλά υποσχόμενη βαρβάτα έπαθλα. προσφέροντας επιπλέον στα πόδια τους διάσημους σεφ για εκπαιδευτικά «masterclasses» και συνεχή κουζινική καθοδήγηση στην παρασκευή θεαματικών πιάτων- άσχετα που προορίζονται για εναλλακτική εικαστική πινακοθήκη κι όχι φάγωμα… αν θες να ταίσεις κόσμο μίζερε, τράβα στο ΙΕΚ ή βλέπε τη μάνα σου όταν φτιάχνει γιουβαρλάκια…
«Ναι αλλά (θα μου πει ο θυμωμένος ΙΕΚατζής) στην τηλεόραση μαντάμ κάποτε το πανηγύρι τελειώνει και δεν δίνουν πτυχίο όπως εμείς!» Σιγά τα ωά, θα απαντήσω εγώ κομψά, για να μη πω καμιά χοντράδα περί αξίας των σημερινών πτυχίων γενικώς, που εν προκειμένω το πολύ να οδηγήσουν στην γνωστή ταβέρνα του κυρ Τάσου με σπεσιαλιτέ την «παντρεμένη σαρδέλα»… Τί να το κάνει το πτυχίο κύριέ μου ο σελέμπριτι πλέον παίχτης που το πανελλήνιο είδε τη μούρη του πιο πολύ από του Μητσοτάκη και της Παγώνη;;; Τα νούμερα τηλεθέασης που κουβαλά στο βιογραφικό του ισοδυναμούν με… 2-3 μεταπτυχιακά κι αποτελούν στάνταρ διαβατήριο να διαβεί γκουρμεδένιες πόρτες κι όχι ψαροταβέρνες ή γυράδικα… Αν δε καταφέρει με τα σωστά ξεκατινιάσματα να γίνει αρκούντως ρόμπα και κανα δυο φορές viral, δεν αποκλείεται να χτυπήσει την πόρτα σου ως διάσημος.. εκπαιδευτής- καθηγητής κι εσύ να τον βάλεις μόστρα για κράχτη! Το γελάς;;; Άντε στη χειρότερη να πάρει καμιά εκπομπή τύπου Μποτρινικού εφιάλτη…
Άσε που όπως πάει το πράγμα, βλέπω τα κανάλια σταδιακά, μετά τη μαγειρική, το μόντελινγκ, το τραγούδι κ.α. να επεκτείνουν τις «τηλε-σπουδές» και με… ριάλιτι κομμωτικής, αισθητικής, ονυχοπλαστικής, ρεφλεξολογίας, νοσηλευτικής, διαιτολογίας, δημοσιογραφίας κλπ. – ατέλειωτο πεδίο δόξης λαμπρό- και τα αντίστοιχα ΙΕΚ να κατεβάζουν ρολά από τον αθέμιτο ανταγωνισμό, καθότι «τις αυθεντικές σπουδές πολλοί εμίσησαν, την τηλεοπτική δόξα ουδείς!»
.
Όχι, αν έχω άδικο πείτε μου…
Φωτογραφικό υλικό
