Γράφει η Πίτσα Στασινοπούλου για την Κουλτουρόσουπα.
Σαφώς υπάρχουν άπειροι λόγοι στους οποίους οφείλεται το… πρησμένο μου συκώτι που τον τελευταίο ειδικά χρόνο έχει τουμπανιάσει επικίνδυνα, ωστόσο ένας εξ αυτών – αν και όχι πρωτεύων- είναι να ακούω κάθε τρεις και λίγο για διάφορα που λαμβάνουν χώρα την μονότονη επωδό- κολαούζο ότι γίνονται «για καλό σκοπό»!
.
Από τηλεοπτικά σώου της συμφοράς και τηλεπαιχνίδια μέχρι διαφημίσεις εταιριών ή ποικίλες δράσεις, όλα στοχεύουν σε έναν ανώτερο, κοινωφελή σκοπό με ευαισθησία να σου φέρνει δάκρυα συγκίνησης, που πλησιάζοντας οι «μέρες αγάπης» αυξάνουν το γκάζι και τις σχετικές παρλαπίπες, προκαλώντας στο ήδη πρησμένο συκώτι μου τάσεις έκρηξης, ενώ η υποτίμηση της νοημοσύνης που πλέον έχει εξελιχθεί σε δημοφιλέστατο, διαστροφικό «σπορ» της εποχής, μεγαλουργεί ΚΑΙ εδώ, προφανώς για να κρατά αρκούντως προπονημένους τους ατυχείς αποδέκτες…
Βλέπεις ας πούμε να στήνονται λογής «λαμπερά» (μέχρι στραβώματος) σώου σαν το ανεκδιήγητο τραγουδιστικό «Just the two of us» ή το αδιάφορο χορευτικό «Dancing with the stars» ή τηλεπαιχνίδια τύπου «Celebrity Game night»ή «Celebrity Rουκ Ζουκ»- καθότι αξία ανεκτίμητη ο σελέμπριτι και πρέπει πάντα να σου βρίσκεται ένας πρόχειρος στο πλατώ- όπου προκειμένου να εξασφαλίσουν επώνυμες συμμετοχές για τη ρημάδα τηλεθέαση, μοστράρουν τον «φιλανθρωπικό σκοπό» ως δόλωμα ώστε να τσιμπήσουν οι (αφελείς ή πονηροί) αστέρες και εξ αιτίας τους το κοινό, καθώς με άγνωστους συμμετέχοντες ούτε η μάνα του καναλάρχη θα πατούσε το κουμπί…
Κι ενώ κραυγάζει από χιλιόμετρα ότι ο «καλός σκοπός» είναι ξεκάθαρη πρόφαση του καναλιού για τηλεθέαση και των ημιξεχασμένων σελέμπριτι για προβολή – ακόμη και μέσω γελοιοποίησης ή κατινιάς- τους ακούς να στάζουν ντεμέκ ευαισθησία για καημένα παιδάκια, για στερημένους άπορους, για κοινωνικά ευάλωτους κι ο τηλεθεατής με τη σειρά του κάνει ότι ντεμέκ τους πιστεύει (ελπίζοντας να του χαρίσουν λίγη ακόμα τροφή για κράξιμο με κατινιές) ώστε να διατηρείται ενεργή η υποκριτική σύμβαση προς όφελος όλων… κι έχεις ας πούμε ζόμπι εξαρτημένα από τη δημοσιότητα σαν τη «χρυσολάγνα» Πατούλαινα να σου τραυματίζει τα αυτιά, επικαλούμενη τον «φιλανθρωπικό σκοπό» που άνευ της εκτυφλωτικής παρουσίας της άφωνης θα πήγαινε κατά διαόλου!
Ή βλέπεις από την άλλη αμέτρητες διαφημίσεις εταιριών να προμοτάρουν τις πωλήσεις των προϊόντων τους, κολλώντας σταθερά σαν τσόντα από πίσω και το πιασάρικο«με κάθε αγορά προϊόντος τόσα ευρώ (εντάξει, λεπτά του ευρώ) θα πάνε στο τάδε ίδρυμα ή οργάνωση ή δράση», καθότι πιο πετυχημένο μάρκετινγκ από αυτό που ποντάρει στην κοινωνική ευαισθησία ΔΕΝ έχει και οι σύγχρονοι μαρκετίστες το ξέρουν καλά! Διότι άλλο να πουλάς με στόχο το κέδρος στην ψύχρα, κι άλλο να το «ντύνεις» κομψά με μανδύα κοινωφελούς προσφοράς που διεγείρει το θυμικό του πελάτη, τον φορτίζει συγκινησιακά και χώνει πιο εύκολα το χέρι στην τσέπη, πέραν της ανέξοδης καταξίωσης- καθαγίασης του «ευαίσθητου» έμπορα στη συνείδησή του.
Εξ ου και τελευταίως κάθε σοβαρή εταιρία που σέβεται τα… κέρδη της, έχει λανσάρει οπωσδήποτε τον «πολιτικά ορθό» τομέα της «κοινωνικής εταιρικής ευθύνης», ισχυριζόμενη ότι επενδύει μέρος των κερδών σε δράσεις κοινωφελούς χαρακτήρα, που (ΑΝ βεβαίως ισχύουν) λειτουργούν ως άριστη κολυμβήθρα του Σιλωάμ ξεπλένοντας τις συνήθως βαριές ανομίες της… Διότι άλλωστε, ποιος ανυποψίαστος πελάτης που χάφτει αθώα το δόλωμα του «καλού σκοπού», μπορεί να ψάξει αν ισχύει στην πράξη και αν η οικονομική στήριξη που πρόθυμα καλή τη πίστει καταβάλλει στην τιμή επιλέγοντας το συγκεκριμένο προϊόν, πηγαίνει εκεί που του υποσχέθηκαν, εν μέρει ή εξ ολοκλήρου;; Έχει μήπως κάποια απόδειξη ή κάποια ενημέρωση επ’ αυτού;; Κοινώς τρίχες κατσαρές και οι πωλήσεις να αβγαταίνουν!
Βεβαίως είναι και ο τομέας των ποικίλων δράσεων πάσης φύσης «για καλό σκοπό» με έμφαση τις γιορτινές μέρες καλή ώρα… Ας πούμε ο χ καλλιτέχνης που θα δώσει μια παράσταση, μια περφόμανς, μια συναυλία, διαφημίζοντας ότι «μέρος των εσόδων θα διατεθούν για τη στήριξη της τάδε ευάλωτης ομάδας ή φορέα ή δράσης αλληλεγγύης», κι ενώ το πράγμα λειτουργεί ως αποτελεσματικός κράχτης για προσέλευση κοινού που φυσικά θα αυξήσει τα έσοδα, ποτέ κανείς δεν θα μάθει αν μέρος τους και πόσο θα διατεθεί για τον σκοπό που εξαγγέλθηκε, απλά ο καθένας βασίζεται αυθαίρετα άνευ εγγυήσεων στην εντιμότητα του καλλιτέχνη, χωρίς να έχουν λείψει σχετικά σκάνδαλα που ήρθαν στο φως…
Άλλοι πάλι τυχάρπαστοι με κοινό χαρακτηριστικό το αρρωστημένο πάθος για προβολή έστω και λίγων ημερών ή ωρών, είναι διατεθειμένοι να επιδοθούν σε οποιαδήποτε ακρότητα που θα πυροδοτήσει συζητήσεις γύρω από το άτομό τους, προφασιζόμενοι ως αφορμή- άλλοθι έναν «καλό σκοπό»… είτε πρόκειται για «την ενημέρωση περί του AIDS» όπου θα ξεβρακωθούν αβέρτα ως απενοχοποιημένοι επιδειξίες, διότι ως γνωστόν χωρίς ολοτσίτσιδο φωτογραφημένο ή live, πώς θα πειστεί ο κάθε κρετίνος για τη σοβαρότητα της νόσου… είτε πρόκειται για «την κλιματική αλλαγή» με φαιδρούς ακτιβισμούς γυμνών ή ντυμένων ή καρναβαλιστών ή ποδηλατιστών και πάει λέγοντας, είτε πρόκειται για «την προστασία των ζώων»με γυμνές επώνυμες να «αφορίζουν» τη γούνα, είτε για «την υπεράσπιση των γυναικείων δικαιωμάτων» με μαχητικές γυμνόστηθες απέναντι στην ανάλγητη πατριαρχία και γενικώς η λίστα των «καλών σκοπών» ως αφελές ή πονηρό προκάλυμμα σκοπιμοτήτων κι απωθημένων τραβάει σε μάκρος…
Λογικά βέβαια θα πει κάποιος «τί σε πειράζει εσένα το όποιο περιτύλιγμα αν τελικά κάποιος που έχει ανάγκη ή κάτι που αξίζει στήριξης ωφεληθεί;;» Σαν να λέμε δηλαδή το κλασικό «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα», μόνο που προσωπικά ουδέποτε θα υιοθετήσω το παρόν «δόγμα» νομιμοποιώντας μια αήθη πρόθεση στο όνομα ενός… ηθικού στόχου (συχνά μάλιστα αμφιλεγόμενου), καθώς πρόκειται για οξύμωρο και καταστάσεις εξ ορισμού ασύμβατες! ΔΕΝ γίνεται ένα φτηνό κίνητρο να δικαιώσει ένα ιδεαλιστικό όραμα, ούτε η ανηθικότητα την ηθική!Η εξώφθαλμη αντίφαση κραυγάζει «ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ» και ο μεγαλόπνοος στόχος για τον οποίο ουδείς κόπτεται παρά μόνο να τον εκμεταλλευτεί για δικά του οφέλη, καθίσταται «ΔΗΘΕΝ»…
Ωστόσο, αν κάποιος από όλους αυτούς τους κουτοπόνηρους υποκριτές που καλύπτει τη φτηνή ματαιοδοξία του ή την ανάγκη για δουλειά ή την επιθυμία για κέρδος ή το πάθος για εξουσία κλπ. πίσω από έναν δήθεν ευγενή σκοπό (γραμμένο στην πραγματικότητα εκεί που δεν πιάνει μελάνι), είχε τα κότσια να ομολογήσει έντιμα ότι «ξέρεις, πρέπει να θυμίσω την παρουσία μου μήπως με καλέσουν σε δουλειά γιατί η πιάτσα με ξέχασε και δεν είχα άλλη πρόταση για εμφάνιση… ή βρήκα εξαιρετική ευκαιρία να διαφημίσω δωρεάν τη δουλειά μου… ή γουστάρω να βρίσκομαι στην επικαιρότητα και να συζητιέμαι για οποιονδήποτε λόγο… ή έχω ανάγκη να πουλήσω, πρέπει να το πετύχω με κάθε τρόπο και δεν με νοιάζει αν είναι ηθικός, αρκεί να είναι νόμιμος…», τότε θα εκτιμούσα τουλάχιστον τη ντομπροσύνη! Όχι όμως να βγαίνει να σαλιαρίζει υποκριτικά για ντεμέκ «ευαισθησίες» κάθε άρρωστος για προβολή, κάθε δωρεάν διαφημιζόμενος, κάθε άπληστος έμπορος ή κάθε εξουσιομανής, ποντάροντας στο ευάλωτο θυμικό του κοινού για τις δικές του σκοπιμότητες… Αλλά πού να βρεθούν κότσια τη σήμερον ημέρα! Και πάντως επουδενί σε γλείφτες των «δημοσίων σχέσεων»!
.
Ακολουθήστε το Kulturosupa.gr στα social media
..