«ΑΥΤΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΝΤΑΛΟΝΙ ΤΟΥ» με φρέσκια ματιά, στην απολαυστική 12η Κουλτουροβραδιά [photos–video-ρεπορτάζ]
Και πιάνουμε το νήμα από εκεί που το αφήσαμε… σαν να μη πέρασαν οι μήνες από την τελευταία περσινή Κουλτουροβραδιά [δείτε εδώ], άσχετα που σε κάποιους φανατικούς έλειψαν πολύ και τις λαχταρίσαμε! Ιδού η αφορμή λοιπόν με την παράσταση «Αυτός και το πανταλόνι του» του Ιάκωβου Καμπανέλλη, σε σκηνοθεσία Βάνας Πεφάνη και με τον Κώστα Αρζόγλου στον πρωταγωνιστικό ρόλο, που παρακολουθήσαμε στο θέατρο Αυλαία, στα πλαίσια του ομώνυμου θεατρικού φεστιβάλ. Συντελεστές καταξιωμένοι, με ένα έργο από τα λιγότερο γνωστά του συγγραφέα, που περιμέναμε με ενδιαφέρον να δούμε το θεατρικό τους πόνημα. Και με ακόμα μεγαλύτερο ενδιαφέρον την μετέπειτα συζήτηση μαζί τους, καθότι «ακριβοθώρητοι» στην πόλη μας και παρόμοια ευκαιρία σπανιότατα να βρεθεί…
Είχαμε δε κάθε λόγο να περιμένουμε με ενδιαφέρον την παράσταση, διότι ένας κλασικός μονόλογος, αποδόθηκε ως ευφυής διάλογος, μέσα από μια φρέσκια σκηνοθετική ματιά, που έδωσε νέα προέκταση στο κείμενο του Ι. Καμπανέλλη. Του οποίου ο ήρωας, αποκαλούμενος «αυτός», χωρίς να φέρει όνομα, επί της ουσίας σηματοδοτεί τον «καθένα» ως ένα πρότυπο απόλυτα οικείο και αναγνωρίσιμο στον καθημερινό περίγυρο. Ένας «αυτός» στερημένος, μοναχικός, καταπιεσμένος, περιχαρακωμένος στα στενά όρια των επίπλων του σπιτιού του που ως «πρόσωπα» συντροφεύουν τους λογισμούς του και ένα σχισμένο πανταλόνι που θέλει ράψιμο, θα τον φέρει αντιμέτωπο με την αδυναμία του. Η… άτιμη κλωστή που «δεν θέλει» να περάσει στη βελόνα και τον τυραννά, θα γίνει αφορμή για μνήμες και σκέψεις σε σχέση με το παρελθόν και το παρόν και όλα όσα θέλησε και δεν μπόρεσε, ομολογώντας τα «δεν» της ζωής του… Μια παραδοχή ωστόσο που του δίνει δύναμη- συμβολικά αποτυπωμένη στο φινάλε, γιατί «υπάρχουν δυνατοί άνθρωποι που είναι ήσυχοι κι απλοί». Σαν άπειρους γύρω μας, που η φαινομενική/ παραπλανητική ασημαντότητα, δεν επιτρέπει την ανάγνωση της «ήρεμης δύναμης»…
Η σκηνοθετική προσέγγιση της Βάνας Πεφάνη αποδείχθηκε άκρως ευρηματική, «πειράζοντας» το πρωτότυπο έργο ως προς τούτο: προσέθεσε στον μονόλογο ένα ακόμα πρόσωπο, δίνοντάς του τον ρόλο της μνήμης. Ή του ήρωα σε νεαρή ηλικία. Ή και τα δύο μαζί ως alter ego, που «αναδύεται» στη σκηνή ακολουθώντας τις διαδρομές του μυαλού του ομιλούντος, φωτίζοντας πτυχές του παρελθόντος τρυφερές και οικείες, καθρεφτίζοντας το ζοφερό παρόν μιας ύπαρξης μοναχικής κι εγκλωβισμένης που γερνά… Μια ευφάνταστη προσθήκη που ενίσχυσε καθοριστικά τη δραματοποίηση και τη θεατρικότητα ενός στατικού μονολόγου, προσφέροντας παράλληλα δράση σε δεύτερο επίπεδο, κάποιες σκηνές ατμοσφαιρικές, εμπλοκή σε «διαλόγους» με την προσωποποιημένη μνήμη της νεότητας, που ενίοτε συμμετείχε κινησιολογικά ως απλός «παρατηρητής». Και διαρκώς παρούσα την αντιπαραβολή παρελθόντος- παρόντος, ως σχέση τρυφερή και ευαίσθητη, περνώντας αδιάκοπα από το πριν στο τώρα και ανάποδα, με τρόπο αβίαστο, σχεδόν αδιόρατο.
Και βέβαια με τη βοήθεια δύο ωραίων ερμηνειών, από τον Κώστα Αρζόγλου, όπου η συσσωρευμένη εμπειρία «περνούσε» συγκινητικά ως συναίσθημα από όλο το σώμα, καλύπτοντας κάποια προβλήματα άρθρωσης και από τον νεαρό, ταλαντούχο Πάνο Μπόρα με θαυμάσια κίνηση, στήσιμο, εκφραστικότητα. Όλα αυτά σε κλίμα ατμοσφαιρικό, ενισχυμένο από εύστοχους φωτισμούς και κατάλληλη μουσική και σε ένα «γεμάτο» σκηνικό επίπλων με μια ευφάνταστη λεπτομέρεια στο δάπεδο ως ιδιαίτερος συμβολισμός. Σε σχέση με τον αργό ρυθμό και τις μακριές παύσεις που μας προβλημάτισαν, καθώς και άλλα ερωτήματα, οι απαντήσεις δόθηκαν στη συζήτηση…
Η οποία έλαβε χώρα, πού αλλού; Μα στο ωραιότατο – ίσως το πιο ατμοσφαιρικό της πόλης- φουαγιέ του Αυλαία. Παρουσία απρόσμενα πολλών θεατών, που συνοδεία κρασιού, έγιναν μια μεγάλη παρέα με τους τρεις συντελεστές – τους δύο ηθοποιούς και τη σκηνοθέτιδα- και όταν λέμε «παρέα», το εννοούμε απόλυτα. Καθώς το ζεστό περιβάλλον, το φιλικό κλίμα, η απλότητα και πλήρης διαθεσιμότητα των συντελεστών παρά την κούραση, συνέβαλαν σε μια ολοζώντανη, παρεϊστικη κουβέντα με ουσία. Γιατί οι απορίες ήταν πολλές, όσο και οι έπαινοι από τους πιο ένθερμους, τιμώντας στο πρόσωπο του Κ. Αρζόγλου, έναν καταξιωμένο, αγαπητό ηθοποιό με μεγάλη πορεία. Ο οποίος εκ του σύνεγγυς σε κερδίζει ακόμη περισσότερο, με το πράο, μειλίχιο ύφος, τη φυσική ευγένεια, τον τεκμηριωμένο λόγο, την προθυμία για κουβέντα πάντα με χαμόγελο. Κι από κοντά η γλυκύτατη Β. Πεφάνη, απόλυτα προσιτή και οικεία, το ίδιο πρόθυμη και ετοιμόλογη, με διαφωτιστικές, ουσιαστικές απαντήσεις. Συμπαθέστατος ο Πάνος Μπόρας κέρδισε με τη σεμνότητά του, τους χαμηλούς τόνους, τον έκδηλο σεβασμό και θαυμασμό για τον «δάσκαλο» πρωταγωνιστή, μιλώντας με τα θερμότερα λόγια για τη συμμετοχή του.
Αφού ρωτήσαμε τα τυπικά, για την πορεία της παράστασης στην Αθήνα, τη διάρκεια των προβών, την εμπειρία από το ανέβασμα κλπ. μπήκαμε στα πιο ουσιαστικά. Ας πούμε με ποια κριτήρια επιλέχθηκε το συγκεκριμένο έργο από τη σκηνοθέτιδα. Η οποία δήλωσε ότι το ξεχώρισε από χρόνια για τον «χωρίς όνομα ήρωα» που παραπέμπει σε οποιοδήποτε ρεαλιστικό πρόσωπο και για κάποιες σπουδαίες ατάκες που λάτρεψε… Κάτι στο οποίο συμφώνησε και ο Κ. Αρζόγλου εκφράζοντας την ίδια θέρμη για τον ρόλο του «αυτός» με την κρυμμένη δύναμη, παρότι δείχνει παραιτημένος και ότι περίμενε την «κατάλληλη στιγμή» της υποκριτικής ωριμότητας για να τον ερμηνεύσει… Μεγάλη συζήτηση έγινε γύρω από το κείμενο και την προσθήκη του δεύτερου προσώπου, σε σχέση με τα επιτρεπτά όρια παρέμβασης ενός σκηνοθέτη. Για να δοθούν ενδιαφέρουσες απαντήσεις, καθώς ο σκηνοθέτης ως δημιουργός καταθέτει το δικό του στίγμα σε επιμέρους σημεία- κρατώντας φυσικά ακέραια την ουσία και επιπλέον η ζωντάνια ενός παλιού κειμένου, δικαιώνεται διαχρονικά όταν με μικρές παρεμβάσεις «μιλάει» στο σήμερα. Όπως χαρακτηριστικά ανέφερε ο Κ. Αρζόγλου, ένα κείμενο «κείται» ανέπαφο σε μια σελίδα και όταν καλείται να ζωντανέψει ως δράση, δικαιολογεί παρεμβάσεις για το σκοπό αυτό.
Αρκετά ερωτήματα αφορούσαν στον ρόλο της μνήμης ως δεύτερου προσώπου και εδώ η σκηνοθέτιδα, αφού εξήγησε πώς και γιατί συνέλαβε την ιδέα και με ποια κριτήρια επέλεξε μέσω οντισιόν τον ηθοποιό, αποκάλυψε την καθοριστική παρατήρηση του πρωταγωνιστή που της φώτισε διαφορετικά την οπτική και γενικά τη δημιουργική συμβολή του στο αποτέλεσμα. Κι όσο για τις ενστάσεις σχετικά με τις μεγάλες παύσεις, ήταν μια συνειδητή επιλογή, καθώς στο κείμενο οι ασύνδετες σκέψεις του ήρωα συνοδεύονται από πολλά αποσιωπητικά και αυτά θέλησε να αποδώσει με έναν πιο αργό ρυθμό, σε ένα έργο βασισμένο σε ιδιαίτερη ψυχολογία. Έγινε επίσης κουβέντα για το άντεργκράουντ θέατρο και τη σημασία που έχει το επίπεδο σκηνής και η απόσταση ηθοποιού- θεατή, επισημαίνοντας ο Κ. Αρζόγλου ότι τα παλιά «κινηματοθέατρα» που μετατρέπονται σε θέατρα- όπως συμβαίνει κατά πλειοψηφία στην Αθήνα- δεν προσφέρονται για ιδανική θέαση. Ενώ η Β. Πεφάνη, στη συζήτηση περί παρέμβασης στο κείμενο, εξομολογήθηκε με χιούμορ, ότι παρότι έχει χαρακτηριστεί ως «ψαλίδι» στον τομέα των διασκευών, η ίδια «πονάει» όταν το υφίσταται σε δικά της κείμενα…
Είπαμε κι άλλα ζουμερά και διάφορα, με ενεργό συμμετοχή πολλών θεατών, που δύσκολο να θυμηθούμε για να μεταφέρουμε. «Θυμόμαστε» όμως το αυθόρμητο χειροκρότημα στο τέλος και τις ειλικρινείς ευχαριστίες στους τρεις άξιους συντελεστές, που με την τέχνη τους και την όμορφη κουβέντα συντρόφευσαν ιδανικά τη βραδιά μας και «εγκαινίασαν» με τον καλύτερο τρόπο την 12η μεν, ωστόσο πρώτη Κουλτουροβραδιά της φετινής σαιζόν!
.
Καλή συνέχεια!
.
–Βίντεο αυλαία – χειροκρότημα:
-Βιντεο- αποσπάσματα απο τη συζήτηση [ερασιτεχνική λήψη]:
-ΑΝΑΛΥΤΙΚΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΕΔΩ
.
– ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΕΥΤΥΧΙΑ ΠΛΑΖΟΥΜΙΤΗ [ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΕΔΩ]
.
-Ευχαριστούμε όλους τους συντελεστές της παράστασης και το θέατρο Αυλαία για τη φιλοξενία.
.
Τέλος, ευχαριστούμε όλους τους φίλους της “Κ” για την παρουσία τους.
.
-ΔΕΥΤΕΡΑ 14/11/2016 ΝΕΑ Κουλτουροβραδιά σας περιμένει με τη παράσταση «ΤΗΝ ΛΕΝΕ ΕΥΑ» στο θέατρο ΑΥΛΑΙΑ [πληροφορίες, διπλές προσκλήσεις, ΕΔΩ]
.
ΘΕΑΤΡΙΚΕΣ KULTUROΒΡΑΔΙΕΣ – ANΟΙΧΤΗ ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΠΡΟΣ ΘΙΑΣΟΥΣ, ΘΕΑΤΡΙΚΕΣ ΟΜΑΔΕΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ: ΕΔΩ
.
–Θεατρικά Κουλτουροβραβεία Θεσσαλονίκης, κάντε like στη σελίδα, εδώ
—————————————————————————————————————————–
#Κουλτουρόσουπα #kulturosupa #Θεατρομανία #Κουλτουροβραδιά #ΘέατροΑυλαία #ΘεατρικόΦεστιβαλΑυλαία #ΑυτοςΚαιΤοΠαντελόνιΤου #ΙάκωβοςΚαμπανέλλης #ΚωσταςΑρζόγλου #ΒάναΠεφανη #ΠάνοςΜπόρας
Φωτογραφικό υλικό
