Από τον Κωνσταντίνο Πρωτόπαππα.
.
Αντίθετα με ορισμένους λατρεύω τις λίστες. Τις λατρεύω γιατί με ξεμπλοκάρουν, μου δίνουν κάτι που δεν έχω, με βγάζουν από τον κόπο να μπλέξω με άλμπουμ σκουπίδια (όχι βέβαια ότι δε θα βρεις και στις λίστες σκουπίδια) και με κάνουν να ερευνώ το παρελθόν μου – πράγμα που ανέκαθεν με άρεσε.
Εδώ λοιπόν θα παρουσιάσω με το γραπτό λόγο μερικά μουσικά άλμπουμ, χωρίς ταμπέλες που όντως είχαν κάτι να πουν μέσα στο 2019.
Bremer/Mc Coy – Utopia.
Ανψάχνειςένα άλμπουμ μελωδικό και αισθαντικό, το βρήκες. Αέναη τζαζ ή κλασική– ίσως να μην έχει σημασία αυτό.
Ο ήχος που φτάνει στα αυτιά μου δικαιώνει το αποτέλεσμα του ντουέτου (μπάσο, πλήκτρα) που ενίοτε πλαισιώνεται από έγχορδα και delayeffects.Στα 12 τραγούδια του Utopiaθα βρεις πάνω από 12 λόγους για να πατήσεις το repeat. Κι αν δεν το κάνεις μάλλον κάτι έχεις χάσει στο δρόμο σου.
1
.
.1111
Lankum – The Livelong Day.
Έντονηηρεμία. Μια υποψία ήχου που έρχεται από μακριά. Και έρχεται από παλιά. Με μόνη δύναμη τις ενωμένες φωνές, τις κιθάρες που αχνοβράζουνμε τις σκουριασμένες ατσάλινες χορδές και τη φωτιά που τα ρεφρέν την κάνουν πιο κόκκινη. Το φολκ όπως το ονειρεύομαι, με τις κιθάρες και τα βιολιά, με την συθέμελη νοσταλγία των παλαιικών χρόνων.
.
Yonathan Avishai – Joys and Solitudes.
Τι ωραίο τελικά είναι να αρχίζει ένα άλμπουμ με παύση. Να μην ακούγεται τίποτε άλλο παρά το κενό και έτσι σιγά σιγά, αργοκίνητα, να μπαίνει το τρίο με το MoodIndigo.
Παιξίματα απαλά με σιγουριά που ορθώνει γνώση, με μια διαύγεια που εμπνέει το όλο άλμπουμ, το μόνο σίγουρο – η ποιότητα δε μπορεί να κρυφτεί από τον εαυτό της. Και ξαφνικά να πετάγονται χρώματα και μοτίβα γνώριμα, παιγμένα πάλι και ξανά με το ύφος που τους αρμόζει.
333333333
Louis Sclavis – Characters on a Wall.
Κουαρτέτο με ήχους κλαρινέτου, πιάνου και τυμπάνων. Δεν είναι τζαζ μα ούτε ίσως και κλασική. Μπορεί να γέρνει κάπου στη μέση, μα τι σημασία έχει αυτό; Σημασία έχει το αποτέλεσμα και το αποτέλεσμα δικαιώνει περίτρανα τον 66χρονο Sclavis.
Εμπνευσμένα αποσπάσματα ευγενικών ηχοχρωμάτων, μια πορεία σε τοίχους με φιγούρες που μια γελούν και μια κλαίνε.44444444
Kalle Kalima & Knut Reiersrud – Flying Like Eagles.
Δεν ξέρω αν είναι στους δίσκους της χρονιάς. Σε λίστες ή όχι. Στη δική μου λίστα είναι και το λέω με κάθε σιγουριά. Επιτέλους ακούω κιθαρίστα που ακούγεται σαν κιθαρίστας και όχι σαν εμετικό απόσταγμα. Επιτέλους ακούω ορμή και τόλμη.
Ο Kalima παίζει ώριμα, στάζει μέλι και παίρνει αμερικάνικα, παραδοσιακά και μη, τραγούδια και τα κάνει αυτό το άλλο που τους πρέπει.
55555
5
Rhiannon Giddens – There Is No Other.
Το έχω ξαναπεί γι’ αυτό εδώ το κατασκεύασμα. Ξυπνάει μνήμες και ουρλιάζει δικαιοσύνη. Hκυρία Giddensσαφώς σε μεγάλη φόρμα, σε οίστρο, με ένα μυσταγωγικό περιτύλιγμα νοτών σε κάνει να νοιώσεις πιο άνετα δίπλα της. Δεν το συζητώ, είναι μεγάλο άλμπουμ.
6
6
Altin Gun – Gece.
Δεύτερο άλμπουμ για τους Altin Gun, την Τούρκικη μπάντα σχηματισμένη στο Άμστερνταμ. Ανατολικό φολκ, μπλεγμένο με τους ψυχεδελικούς ήχους που ανέκαθεν κάνουν την Τουρκία να υπερέχει. Το αποτέλεσμα τους δικαιώνει και ο δίσκος είναι φτιαγμένος για να ακούγεται δυνατά.
.
7
Julian Lage – Love Hurts.
Δεν είμαι και πολύ αντικειμενικός με αυτή μου την επιλογή, μα δε με νοιάζει. Το αντικειμενικός στις μέρες μας φθίνει τόσο πολύ, κατευθύνεται άλλο τόσο, που πραγματικά δε με νοιάζει (δις). Δε με νοιάζει γιατί ο κιθαρίστας Julian Lage βάζει τα γυαλιά σε οποιονδήποτε με δύο μόνο νότες στη σειρά. Τζαζ, ποπ, ροκ, φολκ, όλαμέσα. Προσκυνώ.
8
8
The Comet Is Coming – Trust in the Lifeforce of the Deep Mystery.
Πειραματική, σύγχρονη τζαζ μπολιασμένη με αρκετά ηλεκτρονικά οι Comet σε βάζουν στο κόλπο τους θες δε θες.
Αν οι παρωπίδες είναι ξεχασμένες στο συρτάρι, αν έχεις όρεξη να γκρουβάρεις με ήχους ζαλισμένους, αν νομίζεις πως η τζαζ είναι μια μουσική μόνο για κρυόκωλους, τότε αυτός είναι ο δίσκος σου για φέτος.
9
9
Mdou Moctar – llana.
Η κιθαριστική Αφρική μέσω της Νιγηρίας δηλώνει πάλι παρόν. Και αν οι Tina waren έκανα φέτος πολύ ωραίο δίσκο τότε ο κοντοχωριανός τους Moctar έκανε ένα τσακ καλύτερο!
Η συνεχόμενη ροπή του παγανιστικού ενίοτε ρυθμού σε μεταλλάσσει αυτομάτως σε έναν συνένοχο στην τελετουργία των κομματιών, ένα προς ένα. Πολύ όμορφο καλοκαιρινό άλμπουμ για αμμόλοφες παραλίες παρέα με ένα κορίτσι, πιασμένοι χέρι-χέρι κάτω από τον απογευματινό ήλιο.
1
1
Αυτά
Τσιν
.
Κυκλοφορεί σε όλα τα βιβλιοπωλεία.
.
.
Ακολουθήστε μας στα social media
Φωτογραφικό υλικό
