Ηταν μια [αρκετά] όμορφη βραδιά στο black is a!ive με Μαχαιρίτσα, Σταρόβα και Αρβανιτίδη…

Μόλις παρκάραμε με τον καλό μου και κατεβήκαμε από το αυτοκίνητο είδαμε να ξεπροβάλλει από πίσω μας μια γνωστή φιγούρα…
Είναι οοοοο, παιδί μου είναι οοο Λαυ… ψέλλισα και τον σκούντηξα συνθηματικά για να μην γίνουμε ρεζίλι στον άνθρωπο. Ο καλός μου αγρόν ηγόραζεν, οπότε χαιρόμουν μόνη μου..

Ναι, ήταν ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας και σε λίγο θα τον θαυμάζαμε επί της σκηνής..
Σιγά, σιγά φτάσαμε στην είσοδο του μαγαζιού ( black is a!ive) και συναντήσαμε μια αρκετά μεγάλη ουρά, που απαρτιζόταν από ανθρώπους διαφόρων ηλικιών.
Ευτυχώς το προσωπικό επί της υποδοχής ήταν εξυπηρετικότατο και σπιρτόζο και δεν περιμέναμε πάρα πολλή ώρα.
Μόλις πήραμε τις προσκλήσεις μας μπήκαμε σε έναν αρκετά όμορφο χώρο, όμως διαπιστώσαμε πως τα καλύτερα τραπέζια, για όσους δεν είχαν κάνει κράτηση, ήταν σχεδόν γεμάτα ( για ακόμα μια φορά άτιμη γυναικεία ματαιοδοξία, μου κάνεις χαλάστρα σκέφτηκα.. Αν δεν έβαζα και την 25η στρώση κραγιόν θα φτάναμε νωρίτερα). Τελικά καταλήξαμε σε ένα τραπέζι στο πλάι της σκηνής.
Να σημειώσω σε αυτό το σημείο πως λόγω των ηχείων που υπήρχαν μπροστά στα πλαινά της σκηνής ήταν πολύ δύσκολη η οπτική επαφή με τους καλλιτέχνες (αυτό είναι ένα από τα μείον του χώρου).
Μέχρι να παραγγείλουμε το ποτό μας ο χώρος είχε γεμίσει και στη σκηνή ξεπρόβαλλε ένα video wall , στο οποίο προβάλλονταν αποσπάσματα των συνεργασιών (Χάρις Αλεξίου, Βασίλης Παπακωνσταντίνου, Tonino Carotone κ.α ) της τελευταίας δισκογραφικής δουλειάς του Μαχαιρίτσα, όπως είχε παρουσιαστεί στη συναυλία του στο Καλλιμάρματο το 2012.
Μετά από λίγα λεπτά ανέβηκαν στη σκηνή οι (πραγματικά) εξαιρετικοί μουσικοί Άκης Αμπραζής στο μπάσο, Φίλλιπος Σπυρόπουλος στα τύμπανα, Steve Tesser στην κιθάρα και τα φωνητικά και η έκπληξη της βραδιάς Ζηνοβία Αρβανιτίδη στα πλήκτρα και το τραγούδι.

Η Ζηνοβία μας ζέστανε με το <> και το << Feeling Good>>. Η μελωδική φωνή της που στηρίζεται πολύ σταθερά στα χιλιόμετρα που έχει κάνει στο μουσικό πεντάγραμμο, μάγεψε τα αυτάκια μου.
Αμέσως μετά στη σκηνή εμφανίστηκε ο Λαυρέντης και το κοινό τον υποδέχτηκε θερμά, ταυτόχρονα κατέβηκε και πάλι το video wall και ο τραγουδοποιός μας παρουσίασε μέρος από το άλμπουμ του << οι Άγγελοι ζουν ακόμα στη Μεσόγειο>>, στο οποίο πλέκει τη φωνή του με σπουδαίους ξένους και Έλληνες καλλιτέχνες.
Αναλυτικότερα, ακούσαμε το <>, ενώ στο video wall εμφανιζόταν ο  Tonino Carotone, το << La corrida >> με την  Piluka Aranguren και πολλά άλλα τα οποία όμως θα σας τα παρουσιάσω πιο κάτω στο αναλυτικό playlist της βραδιάς. Μόλις ακούστηκε η εισαγωγή από το τραγούδι ‘’Τι να πω’’ το κοινό ξέπσασε σε χειροκροτήματα και πριν προλάβουν καλά να ηρεμήσουν άρχισαν να σιγοτραγουδούν μαζί του το <<Πριν το τέλος>>, το οποίο ο ερμηνευτής είπε και στα Ιταλικά.
Και ενώ το κλίμα είχε ζεσταθεί αρκετά, στη σκηνή έκανε την εμφάνιση του, το ΚΑΡΝΤΑΣΙ μας, ο χαλαρός Θεσσαλονικιός Δημήτρης Σταρόβας, ο οποίος μας δήλωσε ορθά κοφτά :’’.. δύο απλά πραγματάκια για να διασκεδάσουμε απόψε. Τα κορίτσια βγαίνουν φωτογραφία δωρεάν, οι μαντράχαλοι 7 € ‘’.
Μετά μας είπε το λακωνικό ‘’Μικρό τραγούδι έγραψα’ και ένα potpourri από έντεχνα τραγούδια, τα οποία βασίζονταν στην ίδια μελωδία.
Στη συνέχει της βραδιάς ακολούθησε ένα οδοιπορικό στα αγαπημένα τραγούδια του Λαυρέντη <<Τερατάκια της τσέπης>>, <<Μικρός Τιτανικός>>, <<Σχήμα Λόγου>>, μάλιστα σε αυτό το σημείο δήλωσε ότι πιστεύει πως οι αδερφοί Κατσιμίχα  είναι Ό,ΤΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟ έχει βγει στη σκηνή τους (δηλαδή στη σκηνή του ροκ-έντεχνου τραγουδιού).
Ακολούθησαν και άλλα τραγούδια και μετά από ένα μικρό διαλειμματάκι  τη σκυτάλη ανέλαβε και πάλι η Ζηνοβία.
Σε αυτό το σημείο οφείλω να σας πω πως ενώ η μουσική παράσταση ήταν αρκετά καλή το κοινό ήταν πολύ μέτριο, ευτυχώς όμως υπήρχαν κάποιες φωτεινές εξαιρέσεις.
Μόλις τελείωσε η Ζηνοβία εμφανίστηκε αργά και χαλαρά και πάλι ο Δημήτρης Σταρόβας , ο οποίος αφού μας τραγούδησε στίχους του Παντελίδη, του Κιάμου και άλλων λαϊκών καλλιτεχνών υπό τους ήχους ενός blues τραγουδιού, μας είπε πως έχει πάθει ποιότητα ( <<Έχω πάθει ποιότητα>> )
Όταν ξαναεμφανίστηκε ο Λαυρέντης εγκατέλειψα το τραπέζι μου, χώθηκα στο πλαινό της σκηνής και τράβηξα τα πλάνε που βλέπε στο videaki που ανέβεσα στο youtube καθώς ήθελα να σας δώσω μια μικρή γεύση της παράστασης.

Αφού μας είπε πως ‘’εκεί στο Νότο υπάρχει ένας Τούρκος που κάποια στιγμή βρέθηκε στο Παρίσι’’, μας αποχαιρέτησε ‘’αλλάζοντας σταθμό στο ραδιόφωνο, γυρίζοντας το στην άκρη του απείρου σε μια στιγμούλα του Ονείρου’’..
Και τότε πηγαίνοντας προς το Όνειρο του Έρωτα, χάθηκαν από τη σκηνή.
Ξαφνικά ο κόσμος  άρχισε να φωνάζει ‘’ΚΙ ΑΛΛΟ, ΚΙ ΑΛΛΟ’’ (εγώ ξαφνιάστηκα γιατί μέχρι εκείνη την ώρα τους έβλεπα ήσυχους. Τελικά ίσως να είχαν μαγευτεί από τις μελωδίες και απλά ήθελαν να απολαύσουν ήσυχα τον Λαυρέντη να μας ξετυλίγει το δικό του παραμύθι).
Φυσικά οι καλλιτέχνες μας έκαναν το χατίρι και εμφανίστηκαν με ένα τραγούδι του Παύλου, το << Rock ‘n’ Roll στο κρεβάτι>>.
Η παράσταση έκλεισε διθυραμβικά με το << Ήτανε μια φορά>>, το κοινό τελικά έγινε ένα και ακουγόταν σε όλο το μαγαζί μια φωνή που έλεγε το άσμα της μικροπαντρεμένης ξανθής κόρης.
Εν ολίγοις[=]
…ήταν μια αρκετά όμορφη βραδιά, αφιερωμένη εξολοκλήρου στο έργο του Λαυρέντη Μαχαιρίτσα, με ένα κοινό σχετικά παγωμένο στην αρχή, που σιγά σιγά όμως ζεστάθηκε και στο τέλος έγινε μια γροθιά.
Ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας στα καλύτερα του, η Ζηνοβία Αρβανιτίδη καταπληκτική και ο Δημήτρης Σταρόβας σε ρόλο guest (ομολογώ πως θα επιθυμούσα να έχει πιο μεγάλη παρουσία).
Η δική σας,
  Ζωούλα