«Ο υπολοχαγός του Ίνισμορ»: Μια ιδιοφυής παράσταση που συναρπάζει! Είδαμε στο Vis Motrix & Σχολιάζουμε [αναλυτικά]
Πριν από οτιδήποτε άλλο, οφείλουμε να ξεκαθαρίσουμε στο μελλοντικό θεατή «ξέχνα ό,τι γνωρίζεις ή φαντάζεσαι περί μαύρης κωμωδίας, ξέχνα επίσης όποιο συμβατικό συνειρμό σου προκαλεί ο τίτλος της παράστασης». Και κάτι ακόμη: Θα πρέπει να διαθέτεις γερές «αντοχές» και ιδιαίτερο θεατρικό κριτήριο, προκειμένου να εκτιμήσεις κάτι πέρα από τα αναμενόμενα, κάτι… ιδιοφυές! Τα παραπάνω αφορούν στην παράσταση «Ο υπολοχαγός του Ίνισμορ» του Μάρτιν Μακ Ντόνα και σε σκηνοθεσία Σπύρου Αθηναίου, που παρακολουθήσαμε με… κομμένη την ανάσα στο Studio Vis Motrix, στην πρώτη παρουσίασή της για δημοσιογράφους. Και θα μας πάρει αρκετό καιρό να κατασταλάξει μέσα μας, ψάχνοντας νοερά τις υπόγειες αναγνώσεις πίσω από την απρόβλεπτη θέαση…
Όλα εκτυλίσσονται (φαινομενικά) γύρω από έναν γάτο… τον μοναδικό φίλο ενός σκληρού τρομοκράτη του IRA – που ωστόσο αυτομολεί από την οργάνωση και δρα μόνος και κάποια στιγμή μαθαίνει ότι ο γάτος που εμπιστεύτηκε στον πατέρα του «αρρώστησε» κι επιστρέφει όλο αγωνία για να τον δει. Στην πραγματικότητα ο γάτος είναι νεκρός με αποτρόπαιο τρόπο και ο πατέρας του με ένα νεαρό γείτονα «μασκαρεύουν» έναν άλλο για να ξεγελάσουν το αφεντικό του, φοβούμενοι την οργή του. Η οποία ξεσπά βίαια όταν επιστρέφει κι ανακαλύπτει την αλήθεια, ενώ οι πρώην σύντροφοί του- τρομοκράτες τον ακολουθούν για ξεκαθάρισμα λογαριασμών και τον σέρνουν για εκτέλεση. Μόνο που η αδελφή του νεαρού γείτονα- από δυναμική και επαναστατική πάστα, άριστα εκπαιδευμένη στο σημάδι κι ερωτευμένη με τον τρομοκράτη, θα λειτουργήσει ως «από μηχανής θεός» ή… διάβολος, ανατρέποντας ολοκληρωτικά την πλοκή μέχρι το αιματοβαμμένο, μακάβριο, παρανοϊκό φινάλε,.. με αλλεπάλληλους σκοτωμούς, τεμαχισμένα πτώματα, ακέφαλους γάτους… ενώ η τελική ανατροπή θα αποδομήσει τα πάντα!
Στη συγκλονιστική παράσταση που μας καθήλωσε (+), καταρχήν οφείλουμε να υποκλιθούμε στον συγγραφέα του έργου Μάρτιν Μακ Ντόνα, παρότι σε στιγμές μας οδήγησε στη «σχιζοφρένεια» ή ίσως… εξαιτίας αυτού! Διότι χειρίστηκε την έννοια της τρομοκρατίας με τρόπο απίστευτα αντισυμβατικό και εμπνευσμένο, ενέπλεξε αριστοτεχνικά τον ωμό ρεαλισμό με σχεδόν σουρεαλιστικές υπερβάσεις, παρέθεσε δίπλα στην ιδεολογία και το συναίσθημα, το σαρκασμό και το φλέγμα, εν ολίγοις έφτιαξε ένα μείγμα κυριολεκτικά εκρηκτικό! Ικανό να λειτουργεί ως δυνατή γροθιά στο στομάχι με την ακραία βία, ενώ ταυτόχρονα δυναμιτίζει τη σκέψη, «σαμποτάρει» τη σκληρότητα με χιούμορ, καθηλώνει με τις διαρκείς ανατροπές μέχρι το τελευταίο λεπτό, σε μια πλοκή που μόνο διαολεμένη φαντασία θα μπορούσε να συλλάβει και σε ατμόσφαιρα που πιο σκοτεινή δεν γίνεται.
Και την ίδια στιγμή που κρατάς την ανάσα, σφίγγεσαι, αγωνιάς, σκέφτεσαι, συγκινείσαι, είναι αδύνατο να μη γελάσεις αυθόρμητα και το «σκωτσέζικο ντουζ» να σε κρατά σταθερά αιχμάλωτο. Φεύγοντας πια και χωρίς την επήρεια της… σχιζοφρένειας, μπορείς να μετρήσεις νηφάλια το μέγεθος της συγγραφικής έμπνευσης που αγγίζει την ιδιοφυία… που κατάφερε να σαρκάσει «τρομοκρατικά στερεότυπα» με συμβολισμούς και απίθανο συνδυασμό ωμότητας, εγκεφαλικής δύναμης, παράνοιας, τραγελαφικού χιούμορ, εξισώνοντας το όραμα μιας ελεύθερης Ιρλανδίας με αυτό ενός… ελεύθερου γάτου! (Κάποιος προβληματισμός θα αναφερθεί παρακάτω)
Κι ερχόμαστε στη σκηνοθεσία του Σπύρου Αθηναίου και ακολουθεί δεύτερη υπόκλιση, για ένα επίσης ιδιοφυές αποτέλεσμα, που απέδωσε ένα δυσκολότατο από πολλές απόψεις εγχείρημα, με όλη την παράνοια, σκοτεινότητα, ωμότητα του έργου. Με ελάχιστα τεχνικά μέσα, ωστόσο ευφυώς αξιοποιημένα, σε μια παράσταση που απαιτεί πολλά ειδικά εφέ, κατόρθωσε να μεταφέρει με αμεσότητα, αληθοφάνεια, σκληρό ρεαλισμό, το αιματοβαμμένο τρομοκρατικό κλίμα, τις αλλεπάλληλες εξοντώσεις ανθρώπων και ζώων- που για πολλή ώρα στοιχηματίζαμε αν είναι ψεύτικα- τις εκρηκτικές εντάσεις σκληροτράχηλων εκτελεστών… Ισορροπώντας με μαεστρία ανάμεσα σε τραγικότητα και κωμικότητα και αναδεικνύοντας έξοχα τον παραλογισμό, με προσεγμένες λεπτομέρειες, εξαιρετική σκηνική οικονομία, επιτυχημένες μεταφορές στο χρόνο και τον τόπο…
Και επιπλέον ακριβέστατες αντιδράσεις σε ένα σύνολο ηθοποιών άψογα συγχρονισμένο, όπου πολλά κρίνονται ακριβώς στο συγχρονισμό, σε σημεία που ο ρυθμός γίνεται καταιγιστικός και οι ανατροπές αλλεπάλληλες. Για να μεσολαβήσουν στιγμές «ήσυχες» γεμάτες εσωτερική ένταση και δύναμη, όπου αίφνης έρχεται η απρόβλεπτη διακωμώδηση με μια μόνο ατάκα να «διαβρώσει» τα πάντα… Ενώ το αίμα «κοκκινίζει» όλη την παράσταση, οι ήρωες- σφαγείς επιδίδονται νηφάλια ως κομμάτι της καθημερινότητας σε ωμές ακρότητες, οι πυροβολισμοί ηχούν απανωτά, η ζωή ενός γάτου κοστίζει αρκετές ανθρώπινες, ο κυνισμός ως όχημα μεταφέρει υπόγεια δυνατά μηνύματα… και το εύγε προκύπτει αυθόρμητα!
Ένα ακόμα εύγε όμως, ανήκει δικαιωματικά στους 8 υπέροχους ηθοποιούς (Θανάσης Διμηνάς, Νατάσα Αραμπατζή, Δημήτρης Καστέλλος, Αλέξανδρος Παπατριανταφύλλου, Τριαντάφυλλος Δελλής, Γιάννης Τσότσος, Λάμπρος Σταυρινόπουλος, Οδυσσέας Ζήκας), που χάρη στη ερμηνευτική τους δύναμη, όλα τα προηγούμενα έλαβαν σάρκα και οστά… έχοντας να διαχειριστούν πολύ ιδιαίτερους ρόλους με ριψοκίνδυνες ακροβασίες, καθώς καλούνταν να πείσουν ότι η ακρότητα/ τραγικότητα/ σκληρότητα/ παραλογισμός των χαρακτήρων μέσα από υπερβάσεις των ανθρωπίνων ορίων, αφορούσε σε μια… απλή, συνηθισμένη καθημερινότητα-διανθισμένη συχνά με ανάλαφρο χιούμορ! Και όπως πχ. ο χασάπης τεμαχίζει το κρέας, με την ίδια φυσικότητα οι ήρωες τεμαχίζουν πτώματα, σχολιάζοντας απαθώς τη μακάβρια «δουλειά» τους ή η ηρωίδα ασκείται στη σκοποβολή με στόχο τα μάτια αγελάδων!
Ε λοιπόν, οι ταλαντούχοι ηθοποιοί κατάφεραν να μεταφέρουν – ο καθένας από τη σκοπιά του ρόλου του, ως «καθημερινότητα» το υπερβατικά ακραίο! Εξαιρετικοί όλοι τους, ένας προς έναν, απέδωσαν με αξιοθαύμαστη ακρίβεια και πειστικότητα την ιδιαιτερότητα κάθε χαρακτήρα, ξεκινώντας από τον κεντρικό ήρωα και τους συντρόφους τρομοκράτες που η ένταση, αγριότητα, κυνισμός έφταναν ως «καυτή ανάσα» στο θεατή… τη μοναδική γυναίκα της ομάδας με αυταρχισμό, σκληρότητα, παγωμένο βλέμμα που φόβιζε… τον αδελφό της που με ένα πραγματικό ρεσιτάλ ερμηνείας, απέδωσε τις σχεδόν «παρανοϊκές» διακυμάνσεις του ρόλου… τον πατέρα (ερασιτέχνη ηθοποιό!) που με απολαυστική νηφαλιότητα, χιούμορ, φυσικότητα έπεισε για τα πλέον αντιφατικά συναισθήματα… Άξιοι θαυμασμού όλοι!
Ωστόσο οφείλουμε να αποδώσουμε επίσης εύσημα για τον άρτιο τεχνικό εξοπλισμό– υπεύθυνο για την «αιματοβαμμένη» παράσταση, καθώς και για το επιτυχημένο σκηνικό, που θύμισε ρεαλιστικά την «κάμαρη» ενός επαρχιώτικου σπιτιού, ενώ η κατάλληλη έθνικ μουσική ως γέφυρα μεταξύ των σκηνών, έδωσε καθαρά το στίγμα του τόπου, ότι πρόκειται για κάπου στην Ιρλανδία. Απόλυτα εύστοχα για κάθε χαρακτήρα υπήρξαν τα κοστούμια και αποτελεσματικοί οι φωτισμοί, που ίσως επιδέχονται βελτίωση στη συνέχεια των παραστάσεων, καθότι στην ουσία είδαμε την πρόβα τζενεράλε.
Ας μου επιτραπεί πριν το κλείσιμο, ένας προσωπικός προβληματισμός που νιώθω την ανάγκη να καταθέσω και αφορά στην «καθαρότητα» της ταυτότητας του έργου, σχετική με την προαναφερθείσα «σχιζοφρένεια». Διότι ενώ το υπόβαθρο, η ουσία, οι καταστάσεις που πραγματεύεται ο συγγραφέας είναι βαθιά τραγικές, έχεις την αίσθηση ότι ταυτόχρονα «υπονομεύονται» ή «αναιρούνται» από τον ίδιο, δημιουργώντας σε στιγμές συναισθηματική/ νοητική σύγχυση… και την ίδια στιγμή που μετέχεις στο δράμα κρατώντας με κόπο ένα δάκρυ ή εστιάζεις στα σοβαρά σημαινόμενα, έρχεται μια απρόσμενη χιουμοριστική ατάκα – με χιούμορ καθημερινό και όχι πικρό- που σε «πετάει εκτός» και ψάχνεις να ισορροπήσεις… Από την άλλη, ίσως ΑΥΤΗ είναι η ιδιοφυής σφραγίδα ενός ιδιαίτερου έργου που δεν μοιάζει με κανένα, δεν ανήκει καθαρά στην κατηγορία «μαύρη κωμωδία», δεν σε αφήνει να το ξεχάσεις…
Κλείνοντας (=), δεν μένει παρά να επαναλάβουμε ένα μεγάλο ΕΥΓΕ σε όλους τους συντελεστές, για την καταπληκτική (και δύσκολη) απόδοση σε όλα τα επίπεδα ενός ευφυούς έργου που μας καθήλωσε και θα κουβαλάμε για καιρό… Και δεν μας συμβαίνει καθόλου συχνά, κάθε άλλο! Μην το χάσετε.
ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ:
7,5 ΣΤΑ 10
Ο σκηνοθέτης, Σπύρος Αθηναίου, μιλά για τη παράσταση ΕΔΩ
Βίντεο-αποσπάσματα απο τη τζενεράλε/χειροκρότημα
#Κουλτουρόσουπα #kulrurosupa #Θεατρομανία #ΕίδαμεΚαιΣχολιάζουμε #ΠίτσαΣτασινοπούλου #StudioVisMotrix #ΟΥπολοχαγόςΤουΙνισμορ #ΜάρτινΜακΝτόνα #ΣπύροςΑθηναίος
==================================================================================
Τι παίζουν τα θέατρα στη Θεσσαλονίκη τώρα.
Πρόγραμμα παραστάσεων ΚΛΙΚ ΕΔΩ
==================================================================================
ΕΙΔΑΜΕ & ΣΧΟΛΙΑΖΟΥΜΕ ΕΔΩ
===========================================================================
Θεατρικά Κουλτουροβραβεία Θεσσαλονίκης [σελίδα ανακοινώσεων] ΕΔΩ
Facebook page ΕΔΩ
==================================================================================
Kάντε like στη σελίδα του Kulturosupa.gr στο facebook και ακολουθήστε μας στο twitter για να βλέπετε πρώτοι όλη την ροή πληροφοριών και να μαθαίνετε όλους τους νέους διαγωνισμούς προσκλήσεων.
Φωτογραφικό υλικό
