Γράφει η Πίτσα Στασινοπούλου για την Κουλτουρόσουπα
Η αδέκαστη, ανεπηρέαστη, ανεξάρτητη Ελληνική Δικαιοσύνη, αυτή στην οποία δεν διανοείται προς θεού να παρέμβει η Κυβέρνηση που… διορίζει τους λειτουργούς της, μίλησε επισήμως δια στόματος της προέδρου του Αρείου Πάγου για την υπόθεση των Τεμπών, με αφορμή την συνεχιζόμενη απεργία πείνας συγγενούς θύματος που ζητά εκταφή του νεκρού παιδιού του, προκειμένου να ταυτοποιηθεί η σορός και να διερευνηθούν οι αιτίες θανάτου… Τα λόγια της, που υπερασπίστηκαν μέχρι κεραίας το κυβερνητικό αφήγημα (οποία έκπληξη!), απέδειξαν πανηγυρικά πόσο «ανεξάρτητη» αρχή είναι, απαγορεύοντας ρητά οποιαδήποτε παρέμβαση του… «αφεντικού» της! Ας δούμε όμως επιλεκτικά- και όσο ψύχραιμα μας επιτρέπει η ακραία πρόκληση- τα καυτά σημεία της δημόσιας τοποθέτησής της, όπου αφού επανέλαβε την πάγια καραμέλα περί «αμέριστης συμπαράστασης για τον πόνο των συγγενών» συνέχισε:
-«… θέλω όμως να απευθυνθώ σε όλους τους υπόλοιπους οι οποίοι εκμεταλλεύονται στο έπακρο αυτή την κατάσταση. Αυτό δεν έχει ξαναγίνει. Αυτή η χώρα είχε και άλλα δυστυχήματα. Είχε το Μάτι, τη Μάνδρα, είχε πάρα πολλά. Ποτέ δεν έγιναν τέτοιες εκδηλώσεις από μερίδα ανθρώπων που εκμεταλλεύονται τον πόνο των συγγενών…»
Διαβάζοντας για «εκμεταλλευτές του πόνου», λογικά υποθέτει κανείς ότι αναφέρεται στην αντιπολίτευση, κάτι που προφανώς ισχύει για καιροσκόπους, ικανούς να χρησιμοποιούν χυδαία ακόμα και τραγωδίες για επίτευξη μικροπολιτικών στόχων… Ωστόσο κυρία μου, «ξεχνάς» παρά τον ανώτατο θεσμικό σου ρόλο, ότι η αντιπολίτευση εν γένει ως καθοριστικό δομικό στοιχείο της Δημοκρατίας, υφίσταται με αποκλειστικό λόγο ύπαρξης τον έλεγχο της εξουσίας! Οφείλει δηλαδή εξ ορισμού να καταγγέλλει δυναμικά οτιδήποτε κρίνει «λανθασμένο» από πλευράς κυβέρνησης, όπως φυσικά έκανε στο παρελθόν το κυβερνόν κόμμα από τη θέση της αντιπολίτευσης και όπως υποχρεούται να κάνει κάθε κόμμα από την αντίστοιχη θέση… Το ότι η θεσμική αντίδραση της αντιπολίτευσης σε κυβερνητικούς χειρισμούς για μείζον θέμα βαφτίζεται ως «εκμετάλλευσή» του, αφορά στην επικοινωνιακή τακτική της βαλλόμενης κυβέρνησης, προκειμένου να υπερασπιστεί τον εαυτό της και φυσικά να υπονομεύσει την αντίδραση…
Όταν όμως ταυτίζεις τους «εκμεταλλευτές του πόνου» με… μερίδα ανθρώπων που πραγματοποιούν «τέτοιες εκδηλώσεις»- εννοώντας προφανώς τη μαζικότητα, δυναμισμό, επιμονή, μαχητικότητα κλπ.- στην ουσία χαρακτηρίζεις τα τεράστια ανά την επικράτεια, πρωτοφανή σε πλήθος και παλμό συλλαλητήρια για τα Τέμπη, ως υποκινούμενα από «μερίδα ανθρώπων» της αντιπολίτευσης, η οποία διαθέτει τόσο τρομακτική δύναμη, ώστε να βγάζει με ένα κάλεσμα εκατομμύρια λαού στο δρόμο να διαδηλώνουν με πάθος πρωτόγνωρο! Σοβαρά τώρα, ακούς τί λες κοτζάμ πρόεδρος Αρείου Πάγου;;; Αυτά τα μεγαλειώδη που είδες με τα μάτια σου σε κάθε γωνιά της χώρας, σε παραπέμπουν σε παραπλανημένους, άβουλους, ανεγκέφαλους χειροκροτητές, υποκινούμενους από «μερίδα εκμεταλλευτών» με δόλιες πολιτικές σκοπιμότητες;;
Και επιπλέον με ποια παράλογη λογική συγκρίνεις απρόβλεπτες φυσικές καταστροφές σαν την πυρκαγιά στο Μάτι ή την πλημμύρα στην Μάνδρα, με ένα έγκλημα εκ προμελέτης όπως η σύγκρουση τρένων λόγω ανύπαρκτης ασφάλειας, πλήρως γνωστής;; Παρότι οι συμψηφισμοί τραγωδιών είναι έτσι κι αλλιώς «ανίεροι», εντούτοις οι νεκροί στις πρώτες περιπτώσεις οφείλονται σε άθλιους χειρισμούς για μη προβλέψιμα φυσικά φαινόμενα, ενώ οι νεκροί των Τεμπών στάλθηκαν εν πλήρει γνώσει στο θάνατο σε ένα σιδηροδρομικό δίκτυο- δολοφόνο, παίζοντας τις ζωές ανθρώπων στη ρώσικη ρουλέτα, που τυχαία «κλήρωσε» σε 57 ψυχές κυρίως νέων παιδιών! Υπάρχει κανένα πεδίο σύγκρισης μεταξύ τους;;; Σε εκπλήσσουν «τέτοιες εκδηλώσεις» για ένα αδιανόητο, πρωτοφανές πολιτικό έγκλημα τεραστίων ευθυνών, που από καθαρή τύχη θρηνήσαμε μόνο 57 αδικοχαμένους, ενώ κατά τη γνώμη σου έπρεπε (και) εδώ να το βουλώσουμε, αφήνοντάς το να προσπεράσει αδιαμαρτύρητα;;
-«… Όλοι λοιπόν αυτοί οι άνθρωποι που είναι υπέρ των συγγενών και εκμεταλλεύονται τον πόνο τους δεν θέλουν να ξεκινήσει η δίκη. Δεν θέλουν τη δίκη. Αυτό είναι πλέον πεποίθηση γιατί μετά από 2,5 χρόνια ανάκριση και μετά από τόσες χιλιάδες σελίδες δικογράφων που έχουν μαζευτεί, δεν έχει κάτι άλλο να κάνει ενδεχομένως η ανάκριση…»
Μπροστά στο αδιέξοδο που δημιούργησαν η συγκάλυψη, η παραπλάνηση, ο τρόμος των αποκαλύψεων, τελευταία εφευρέθηκε νέο λαϊκίστικο, παρανοϊκό τσιτάτο, ότι οι συγγενείς και οι πέριξ αυτών «δεν θέλουν τη δίκη», αφού επί 2,5 χρόνια ό,τι είχε να κάνει η ανάκριση… ενδεχομένως το έκανε και τέρμα. Προσπερνώ το κουτοπόνηρο «ενδεχομένως» για κάλυψη των νώτων και ερωτώ: Υπάρχει… στραβός που δεν θέλει το φως του;; Υπάρχει αδικημένος που δεν θέλει να αποδοθεί δικαιοσύνη κι όλοι αυτοί οι χαροκαμένοι να μη θέλουν το γρηγορότερο δικαίωση, επιλέγοντας να βλέπουν επί χρόνια ατιμώρητους τους δολοφόνους των παιδιών τους;; Από την πλευρά των ενόχων είναι απολύτως κατανοητή η επιθυμία για ταχεία δίκη, ώστε με τις μεθοδεύσεις τους να κλείσει άμεσα μια υπόθεση που όσο μένει ανοιχτή καίει και ζεματάει, προκαλώντας τεράστια πολιτική ζημιά και όχι μόνο… Όμως οι συγγενείς και η κοινωνία με ποια λογική να δεχθούν μια δίκη τύπου «ξεπέτα», με σοβαρότατα ελλιπή στοιχεία καθοριστικής σημασίας που φέρνουν διαρκώς στο φως επίπονες ιδιωτικές έρευνες, μόνο και μόνο για να κλείσει άρον- άρον μια «ζημιογόνος» για την κυβέρνηση υπόθεση;; Γιατί να συναινέσουν στην έναρξη μιας δίκης που όλοι οι μέχρι στιγμής χειρισμοί οδηγούν σε συσκότιση, όταν προκύπτουν συνεχώς νέα κρίσιμα δεδομένα και πλήθος αναπάντητα ερωτήματα σε πορίσματα κατά το στάδιο της ανάκρισης;; Εσύ κυρία πρόεδρε στη θέση τους θα δεχόσουν υπό αυτές τις συνθήκες να ξεκινήσει δίκη για το φόνο του παιδιού σου;;
-«…, απέξω υπήρχαν ομάδες ανθρώπων που φώναζαν δεν θα σε αφήσουμε να κλείσεις την ανάκριση. Ποιοι είναι όλοι αυτοί που δεν θα αφήσουν τον ανακριτή να κλείσει την ανάκριση; Είμαστε σε δημοκρατία, είμαστε σε κράτος δικαίου; Πού ζούμε; Τέτοια πράγματα δεν έχουν ξαναγίνει…»
Εδώ θα συμφωνήσουμε: όντως «τέτοια πράγματα» και κυρίως τέτοια αίσχη από πλευράς σας ΔΕΝ έχουν ξαναγίνει! Μετά τις εγκληματικές, θανατηφόρες παραλείψεις, την προκλητική αγνόηση όλων των προειδοποιήσεων, τον σαρκαστικό κομπασμό για την «ασφάλεια», το μπάζωμα του κρίσιμου πεδίου ερευνών, την απόκρυψη ή «μαγική» εμφάνιση στοιχείων κατά το δοκούν, τα αντικρουόμενα πολυπληθή πορίσματα, την παρεμπόδιση ιδιωτικών ερευνών, τη διαπόμπευση συγγενών και ειδικών, τον κυνισμό κυβερνητικών στελεχών κλπ. η κυρία πρόεδρος έχει το θράσος να ρωτά με αγανάκτηση αν «έχουμε Δημοκρατία ή κράτος δικαίου»!!Σοβαρά θέλεις απάντηση από εμάς;; Καλύτερα ψάξε την στις διεθνείς στατιστικές να δεις πού κατατάσσουν το «κράτος δικαίου» της χώρας μας, γιατί εμείς που το ζούμε στο πετσί μας, δεν θα είμαστε τόσο κομψοί στην απάντηση…
-«… Οι συγγενείς των θυμάτων δεν χάνουν κανένα δικαίωμα και μπορούν να υποβάλλουν αίτημα εκταφής κατά τη διάρκεια της δίκης… Το αίτημα (του απεργού Ρούτσι και άλλων) αφορά την εξέταση των οστών για ξυλόλιο και άλλες ουσίες. Τέτοια αιτήματα έχουν γίνει και κατά τη διάρκεια της ανάκρισης και έχουν απορριφθεί αιτιολογημένα. Εφόσον έχουν απαντηθεί άρα δεν μπορούμε να επανέλθουμε επ’ αυτών…»
Εδώ λοιπόν κυρία πρόεδρε η επιστήμη (και κυρίως η λογική) σηκώνει τα χέρια ψηλά! Διότι λες «ελάτε να ξεκινήσουμε τη δίκη κι αν στη διάρκεια θέλετε εκταφή το συζητάμε… όμως ΜΟΝΟ για ταυτοποίηση νεκρού και ΟΧΙ για εξετάσεις διερεύνησης των αιτιών θανάτων, καθότι παρόμοια αιτήματα απορρίφθηκαν «αιτιολογημένα» και θα απορριφθούν στο διηνεκές»!! Μήπως μπορείς να μας εξηγήσεις το «αιτιολογημένα» μπας και καταλάβουμε οι αδαείς τον παραλογισμό;; Γιατί το μόνο πασιφανές που αντιλαμβάνεται και κρετίνος, είναι ότι τρέμετε σαν τον διάολο το λιβάνι το ενδεχόμενο παρόμοιων τοξικολογικών ερευνών που ίσως φέρουν στο φως ύποπτα μυστικά… Μόνο ένοχοι δεν θα επέτρεπαν το πλέον αυτονόητο για να φωτίσει με ατράνταχτα στοιχεία τις αιτίες θανάτου, το οποίο οφείλατε να διατάξετε οι ίδιοι πριν την ταφή! Δεν αντιλαμβάνεστε ότι η εμμονή σας στην παράλογη απαγόρευση κραυγάζει ενοχή;; Ο καθαρός ουρανός φοβάται τις αστραπές;; Ρητορικό ερώτημα κυρία πρόεδρε, καθώς μια χαρά υποψιαζόμαστε την απάντηση και το επικίνδυνο, αήθες συνάφι σας κάνει ό,τι περνά από χέρι του για να κάνει την υποψία βεβαιότητα! Αλίμονο σε μας, που σε τούτη τη χώρα δε φτάνει ότι ζούμε όλως τυχαίως, αλλά πρέπει επιπλέον να υφιστάμεθα και άθλιο εμπαιγμό…
Δείτε όλα τα άρθρα της Πίτσας Στασινοπούλου με μια ματιά εδώ
