Η Χριστουγεννιάτικη διακόσμηση και οι στολισμοί ήταν ανέκαθεν η επισφράγιση της προσμονής μου για τα Χριστούγεννα και την Πρωτοχρονιά.  

Γράφει ο Ιωάννης Κυφωνίδης για την Κουλτουρόσουπα.

Ήταν και παραμένουν οι αγαπημένες μου γιορτές καθώς κλείνουν με τα Φώτα, παραμονή της ονομαστικής μου εορτής.  Η αγάπη μου για τη διακόσμηση των ημερών οφείλεται κατά κύριο λόγο στη μητέρα και τον πατέρα μου που από την 1η Δεκεμβρίου διαμόρφωναν στο σπίτι μια μοναδική ατμόσφαιρα αναμειγνύοντας τα Ελληνικά έθιμα με τη Δυτική αισθητική. Κι αυτό στα μάτια και τα αυτιά μου ηχούσε σαν παραμύθι σε παράσταση διαρκείας.

Πιατέλες, κάρτες,  κεράκια λαμπάκια, μελομακάρονα, κουραμπιέδες, ξηροί καρποί,  Γκυ και Ου, το Χριστουγεννιάτικο δένδρο από τον Ταξιάρχη Χαλκιδικής, οι μπάλες, τα αυτοκόλλητα, ο Αη Βασίλης, το στερεοφωνικό με τα Χριστουγεννιάτικα τραγούδια, ξένα και ελληνικά.

Ακόμη έχω την κασέτα που είχε γράψει ο μπαμπάς μου από το Β Πρόγραμμα της ΕΡΑ το 1983. Ήταν μια μαραθώνια εκπομπή Αθήνας Θεσσαλονίκης με το Γιάννη Πετρίδη και το Λευτέρη Κογκαλίδη με κομμάτια Χριστουγεννιάτικα. Ντιν Μάρτιν, Περυ Κόμο, Ντόρις Ντέι, Ροζμαρι Κλούνει, Μπινγκ Κρόσμπι, Σαρλ Αζναβούρ. Andrews Sisters, Ray Coniff Singers, Αντί Ουίλιαμς , Έλα Φιτζέραλντ,  Μπάρμπρα Στράιζαντ, Τζούλι Άντριους, Τζούντι Γκάρλαντ. Πρωταγωνιστούσαν με τις φωνές και τις μελωδίες τους.

Όσο για τον Αη Βασίλη, η σχέση μου μαζί του ήταν κάπως παράξενη. Κι αυτό οφείλεται σε μια τηλεοπτική διαφήμιση του 1979 όπου ο Αη Βασίλης έλεγε ” … έχει να γίνει… “. Όπου ο τρόπος που το έλεγε και το ύφος του με φόβισαν. Κι έτσι είχα ένα αίσθημα φόβου και αγάπης μαζί. Η μαμά μου μάλιστα έβαζε στην εσωτερική πλευρά της πόρτας του σπιτιού μας έναν αυτοκόλλητο Αη Βασίλη, πολύ χαρακτηριστικό. Μια νυχτα, δημοτικό πήγαινα, είδα στον ύπνο μου ότι πήδηξε από το αυτοκόλλητο και τριγυρνούσε στο σπίτι από δωμάτιο σε δωμάτιο. Αυτό το όνειρο το θυμάμαι ακόμη. Ήταν τόσο ζωντανό. Μετά κατάλαβα ότι αυτή η μείξη αγάπης και φόβου ήταν τελικά δέος απέναντι στο μύθο του δυτικού Αη Βασίλη και τη θρησκευτική πραγματικότητα του Αγίου Βασιλείου από την Καισαρεία.

Είτε ο κλασικός δυτικός Αη Βασίλης ή Santa Claus,  είτε ο Άγιος Βασίλειος που γιορτάζει την 1η Ιανουαρίου,  εμένα μου προκαλούσε δέος, γιατί ήταν στα μάτια μου κάτι βγαλμένο από τα παραμύθια και τις παραδόσεις, ήταν στα μάτια μου κάτι μεταφυσικό και υπερφυσικό.

Άλλωστε τα Χριστούγεννα τα ένιωθα πάντα μέσα μου τριπλά. Και θρησκευτικά όπου κάθε φορά ξαναγεννιέται ο Χριστός, και σα μεγάλες εντυπωσιακές χειμωνιάτικες διακοπές με δώρα φαγητά εξόδους ταινίες κτλ, και σαν αναζήτηση εσωτερική συμπαντική, με το Αστέρι της Βηθλεέμ και το Γαλαξία με τους Πλανήτες.  Όλο αυτό έκανε και μένα να ακολουθώ αυτή την ανάγκη και χαρά της διακόσμησης.. Με τη διαφορά ότι το κάνω με το δικό μου τρόπο που δεν είναι πάντα τόσο κλασικός. Ωστόσο κρατώ ζωντανό το παιδί μέσα μου καθώς και τις όμορφες και ζεστές αναμνήσεις, γιατί είναι αναπόσπαστα συστατικό της δικής μου συνταγής για Χριστούγεννα ανάτασης, αγάπης κι ελπίδας. Τη συνταγή μου αυτή την πασπαλίζω και με μια  άχνη μελαγχολίας, όχι μόνο για όσα έφυγαν και πέρασαν στο βάθος του χρόνου, αλλά και  για τον πόνο και τη θλίψη που υπάρχει γύρω μας. Άστεγοι, άποροι, άρρωστοι άνθρωποι που ζουν μονάχοι, αδέσποτα ζώα που υποφέρουν, παλιά στολίδια και παιχνίδια που καταλήγουν στα σκουπίδια.

Ισορροπώ ανάμεσα στο όνειρο και την πραγματικότητα, ανάμεσα στη χλιδή και την έλλειψη,  ανάμεσα στην χορτασιά και την πείνα . Άλλωστε αυτή είναι η ζωή η ίδια.

Χρόνια Πολλά σε όλες κι όλους! Και του χρόνου με υγεία κι αγάπη!!